ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε ένα άσπρο χαρτί οι λέξεις μου παίρνουν ζωή.Είναι αδύνατο να σου μιλήσω, φοβάμαι αυτά που θα πω.Όλες οι σκέψεις μου με κυνηγούν. Κάθε μια πρώτη θέλει να μιλήσει,το παράπονο ν αρχίσει, να σου πως και γιατί. Γιατί δεν είσαι εκεί;Σ αυτό το άσπρο χαρτί γράφω, σβήνω, θυμώνω, κλαίω.Ο μόνος φίλος μου η άσπρη σελίδα. Είμαι ειλικρινής μαζί της. Της λέω τα πάντα.Κι αυτή μ υπομονή ακούει, την πίκρα, τα λάθη, το θυμό, την απελπισία μου.Την πονάνε τα βιαστικά μου γράμματα, μα δε μιλά. Δε διαμαρτύρεται ποτέ και με θυμώνει.Μίλα μου τουλάχιστον εσύ. Μίλα μου. Πες μου τι να κάνω. Η φιλία μας κρατά για λίγο.Όλες οι σκέψεις μου καταλήγουν σ ένα καλάθι. Η σελίδα γίνεται κομμάτια σαν κι εμένα. Θα καταλήξω όμως κι εγώ σαν κι εκείνη στο καλάθι.Η ζωή μου σωρός από σελίδες πεταμένες. Φιλενάδες που μ ακούν πραγματικά, βλέπουν τη βρωμιά μου και την ομορφιά μου ταυτόχρονα. Εχέμυθες, υπομονετικές.Έτσι μάλλον είναι οι ειλικρινείς στιγμές. Η ελπίδα έρχεται από αυτές ή από μένα;Γράφω επειδή θέλω να τα πω ή επειδή θέλω κάποιος να τα διαβάσει;Φοβάμαι στ αλήθεια;Θέλω να σε σκίσω άσπρο μου χαρτί. Κανείς δεν πρέπει να μάθει.Δε θέλω να σε σκίσω άσπρο μου χαρτί. Κάποιος πρέπει να μάθει.