Πραγματικά με συγκίνησες... ζωη σε εσας να ζησετε να τον θυμόσαστε... Όσο για το ρεμάλι αυτό(είναι οτι πιο απαλο μπορω να πω) να ξέρεις θα το βρει μπροστα του και θα βασανιστεί... η ζωη μπορεί να εχει αδικίες αλλα εκει που πρέπει θα στα φερει οπως σου αξιζει και με το παραπάνω.
23.5.2018 | 21:37
Ασυνείδητοι οδηγοί και δολοφόνοι της ασφάλτου
Σκέφτομαι καιρό να τη γράψω αυτή την εξομολόγηση κι έχω πολλά να πω, αλλά θα περιοριστώ στα βασικά. Με αφορμή μια άλλη εξομολόγηση που διάβασα πριν λίγο για γυναίκα που πάτησε ποδηλάτη και τον εγκατέλειψε, τέτοια περιστατικά τα διάβαζα ανέκαθεν κι έλεγα πως δε μπορεί να είναι τόσο τέρατα μερικοί, μάλλον τα σάιτ γράφουν υπερβολές...μέχρι που συνέβη και στον παππού μου. 91 χρονών ο παππούς ο Χάρης, αλλά τα είχε 400, δεν έπαιρνε φάρμακα, το βήμα του πάντα σταθερό και μετρημένο, όλοι τον ζήλευαν γιατί το είχαν σίγουρο ότι θα φτάσει και θα ξεπεράσει τα 100 χωρίς καν να του φαίνεται!! 3 παιδιά, 6 εγγόνια και 4 δισέγγονα πρόλαβε να δει και να χαρεί μέχρι την ημέρα που κάποιος τον πέταξε 15 μέτρα με το ρημαδιασμένο του αυτοκίνητο κι εξαφανίστηκε. Κανείς δεν τον είδε, ακόμα δεν τον βρήκαν. 6 ώρες αργότερα ο παππούς μου "έφυγε", μετά από αφόρητους πόνους και 3 ανακοπές. Ποτέ ξανά κανείς μας δεν τον είχε δει να πονάει έτσι κι ας έχει περάσει δύσκολα στη ζωή του. Πέρασε σχεδόν μήνας από τότε κι αυτός ο δολοφόνος (όπως πολλοί ακόμη) κυκλοφορεί ελεύθερος. Τον πάτησες που τον πάτησες, μην τον εγκαταλείπεις κιόλας!! Ακόμα κι αν έφταιγε ο πεζός, δεν του άξιζε να έχει τέτοια αντιμετώπιση. Τι πάτησες ρε φίλε, περιστέρι; πόσο άκαρδος και ντενεκές είσαι τελοσπάντων;! Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω έστω κι από δω τους γιατρούς του Ιπποκράτειου νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, οι οποίοι πραγματικά έκαναν τεράστια προσπάθεια να κρατήσουν στη ζωή τον παππού μου και ούτε μία στιγμή δεν είδαμε να τον αντιμετωπίζουν σαν χαμένη περίπτωση. Άρχοντα, λεβέντη παππού μου θα ζεις για πάντα στην καρδιά μας.
6
