ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήταν η πρώτη φορά που παραβρέθηκα στο Athens Pride. Χθες δήλωσα Παρούσα αλλά ακόμα και εκεί δεν μπόρεσα να βγω από την ντουλάπα μου. Κάποιες επιγραφές έγραφαν, don't be shy. Θα ήταν πολύ αντιφατικό αν κρατούσα μία τέτοια ταμπέλα. Χθες στην παρέλαση ήταν η ευκαιρία μου να γνωρίσω κόσμο αλλά δεν είμαι και πολύ κοινωνική για να το κάνω αυτό. Συμμετείχα και στην πορεία της παρέλασης, μόνη μου. Ήταν ωραία και διασκεδαστική αλλά δεν την απόλαυσα όπως θα ήθελα. Κοιτούσα γύρω μου και όλοι είχαν την παρέα τους και τα ταίρια τους. Αισθανόμουν πως ήμουν το μοναδικό άτομο που είχε έρθει μόνο του. Από την μία ζήλευα επειδή "γιόρταζα" μόνη μου από την άλλη χαιρόμουν που έβλεπα χαρούμενους ανθρώπους. Ήταν πραγματικά μία γιορτή αγάπης. Έκανα βόλτες στην πλατεία Συντάγματος, πλησίαζα τα περίπτερα των οργανώσεων μήπως και μου έρθει η επιθυμία να μιλήσω αλλά δεν μπόρεσα. Στεκόμουν και σκεφτόμουν τι να κάνω και τι να πω. Έμοιαζαν όλοι να γνωρίζονται μεταξύ τους και αισθανόμουν λίγο άβολα, παρόλα αυτά ξέρω πως αν μιλούσα θα με υποδέχονταν. Πολύ ευγενικοί και φιλικοί άνθρωποι. Μα ακόμα κάτι με εμπόδιζε. Τα μάτια μου γούρλωσαν, έτοιμη να με πιάσει ένας κόμπος στο λαιμό. Ένιωσα έτοιμη να κλάψω, δεν ήθελα να με δει ο κόσμος και να αρχίσει τις ερωτήσεις και έτσι αποφάσισα να φύγω.