ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.9.2013 | 21:52

Αθλητικό στυλ

Από πέρσυ που άρχισα φροντιστήριο για τη δευτέρα λυκείου, κάθε Τετάρτη στα διαλείμματα τον έβλεπα.Θα μου πεις, ποιόν;Νομίζεις εγώ ήξερα ποιός είναι;Το μόνο που ήξερα ήταν ότι κάτι περίεργο συνέβη όταν τον είδα για πρώτη φορά.Καλά ίσως όχι τόσο περίεργο, αλλά για μένα ήταν.Δεν ήξερα τίποτα για εκείνον όμως είπα από μέσα μου ''Θα βρεις έναν τρόπο, δε με νοιάζει πως, αλλά θα τον έχεις''.Είχα πεισμώσει τόσο πολύ.Λίγες μέρες μετά είδα πως είναι στην τάξη μιας γνωστής.Δεν δίστασα να ρωτήσω για εκείνον.Είπε το μόνο που ξέρει είναι πως τον λένε Χρήστο και πηγαίνει μπάσκετ.Μόνο;Τι μόνο;Για μένα ήταν αρκετό.Τον βρήκα στο facebook την άλλη μέρα.Όσες φορές τον είδα τον κοιτούσα και μαντέψτε..με κοιτούσε κι αυτός!Εντάξει όχι ότι είναι και το γεγονός της χρονιάς αλλά το πως ένιωθα δεν μπορώ να το περιγράψω, αν και πολλοί το έχουν νιώσει σίγουρα.Τέλος πάντων, μια φορά βρήκα το θάρρος να του μιλήσω και αυτό από το facebook για να τον ρωτήσω σε ποιο σχολείο πηγαίνει.Σιγά!Ουφ..αν δεν μου άρεζε τόσο πολύ θα του μιλούσα, αλλά έτσι κομπλάρω!Οι πιο πολλές μου λένε..καλά ρε συ δεν είναι και τόσο ωραίος πια..Μα τι θα πει αυτό;Για μένα είναι όχι απλά ωραίος..όταν τον κοιτάω νομίζω ότι σβήνει το ''γύρω-γύρω'' που λέμε και μένω να κοιτάω μόνο αυτόν.Τι να πρωτοπώ τώρα για το πως νιώθω όταν τον βλέπω..Καιιι φέτος ξανά στο ίδιο φροντιστήριο, ξανά τα ίδια βλέμματα, ξανά τα ίδια συναισθήματα μονο που είναι πιο έντονα.Έχω τέτοιο πάθος μέσα μου για εκείνον.Θέλω να βγω μαζί του για καφέ, για ποτό, για απλές βόλτες, ακόμα και για πατινάζ.Να πάω παντού αρκεί να είμαι κοντά του.Απλά εύχομαι να έβρισκα το θάρρος να του μιλήσω από κοντά.Όχι απλά να του πω ''γεια''.Να πω έστω ''πάμε καμιά μέρα για καφέ;''.Δεν είναι δύσκολο αλλά και μόνο που είμαι δίπλα του νομίζω ότι όλα γίνονται σε slow motion και αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί φοβάμαι τόσο πολύ.Αν δεν του άρεζα έστω και λίγο θα με κοιτούσε τόσο πολύ όσο εγώ;όταν κοιταζόμαστε αναρωτιέμαι πραγματικά γιατί μου το κάνει αυτό..και στο κάτω κάτω..δεν βαρέθηκες τα κοιτάγματα;;Μίλα μου επιτέλους!!Κάνε ένα βήμα.Μια κίνηση έστω να καταλάβω ότι ενδιαφέρεσαι.
 
 
 
 
Scroll to top icon