ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συγνωμη για την μεγαλη ροη του κειμενου.. Ειμαι 19 χρονων πλεον.Νομιζω πρωτη φορα ανοιγομαι τοσο πολυ επειδη νιωθω την αναγκη καπου να τα βγαλω.Βασικα απο μικρη ηλικια μου εχουν μεινει ψυχολογικα.Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου μου ερχονται οι χειροτερες αναμνησεις οσο αναφορα στο οικογενειακο περιβαλλον μου,αν εξαιρεσεις καποιες στιγμες με φιλους κτλ.Απο μικρη ηλικια που με θυμαμαι λογω επειδη ο αδερφος μου ηταν μπλεγμενος στα ναρκωτικα ζουσαμε ολη η οικογενεια μου ενα γολγοθα.Ο πατερας μου λογω του επαγγελματος ελλειπε απο το σπιτι τις περισσοτερες ωρες ισως και μερες.Ο αδερφος μου ηταν στην εφηβεια τοτε και ηταν μπλεγμενος στα ναρκωτικα.Καθημερινα τσακωνοταν με την μητερα μου για λεφτα ,καθε μερα ζητουσε ολα και περισσοτερα.Θυμαμαι να την βαραει μπροστα μου καθημερινα σε μεγαλο βαθμο,να τις τραβαει τα μαλλια με μανια και να την βριζει πως αυτη φταιει για ολα.Εγω ημουν γυρω στα 3-4 τοτε και εκλεγα χωρις να κανω τιποτα δεν ξερω γιατι δεν αντισταθηκα να βοηθησω την μητερα μου τοτε ισως γιατι δεν ειχα την δυναμη να το κανω.Απο την αλλη,η μητερα μου καθε μερα προσευχοταν ολο το βραδυ να γυρισει το παιδι(ο αδερφος μου) ζωντανος στο σπιτι και δεν κοιμοταν αν δεν γυρνουσε. Αλλες φορες θυμαμαι να με χρησιμοποιει ο αδερφος μου για να παρει χρηματα απο την μητερα μου.Ισως και να εφτανε σε βαθμο να με σκοτωσει απο οσο θυμαμαι για να παρει την δοση του αν η μητερα μου δεν του εδινε το ποσο που ζητουσε.Αλλα δεν του κραταω κακια γιατι δεν ηξερε τι εκανε.Αλλες φορες ο πατερας μου τον βαραγε μπροστα σε μενα και ο αδερφος μου μου ζητουσε βοηθεια,παλι εγω ριχνομουν στα κλαματα χωρις να μπορω να κανω κατι.Καποιες φορες οταν γυρνουσα απο το σχολειο μονος μου εβρισκα το σπιτι μισογκρεμισμενο και τον αδερφο μου να βρισκεται μεσα υπο την επηρεια αυτων των ουσιων και να γελαει.Θυμαμαι μου διαλουσε το δωματιο μου πολλες φορες και μου χαλουσε ολα τα αγαπημενα μου πραγματα χωρις να ξερω το γιατι.Καθε μερα ολα αυτα τα σκηνικα μου ερχονται στο μυαλο ακομα και σημερα και δεν αντεχω αλλο.Η αληθεια ειναι οτι σε κανεναν δεν εχω ανοιχτει για αυτα που εχω περασει και νομιζω ουτε προκειται.Σημερα,ευχομαι απλως να ζουσα καπως διαφορετικα τα παιδικα μου χρονια χωρις ο αδερφος μου να ηταν μπλεγμενος σε αυτα.Δοξα τω θεω αφου ζει θαυμα ειναι μετα απο δεκαδες αποπειρες αυτοκτονιες που εκανε.Σημερα υστερα απο πολυαριθμες προσπαθειες να μεινει καθαρος νομιζω οτι βρισκεται σε καλο επιπεδο ετσι δειχνει βασικα αφου εχει μια δουλιτσα και προσπαθει καθε μερα.ευχομαι να συνεχιζει για παντα ετσι.. Για αυτο παιδια οσο μπορειτε μακρια απο αυτα.Δεν ειναι μαγκια και ουτε ζειτε καμια φαση ετσι.ΞΥΠΝΗΣΤΕ και ΖΗΣΤΕ την ζωη.