ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ανεξέλεγκτα δακρυα ξανά Τι άλλο έχει μείνει μέσα μου που δεν εχει σπάσει; όλα έχουν διαλυθεί μα εσυ...εκεί.Και ας μην ξέρω ποιος είσαι εσύ πια.Δεν μπορώ να διαφύγω από τον πόνο και την απελπισία.Για ποιο λόγο νιώθω ακομη; Γιατί γεμίζω αυτό το χαρτί με άσκοπες λέξεις και καυτά δάκρυα με την ελπίδα να κατασταλάξει για λίγο αυτή η καταιγίδα;Αυτός ο δυνατός και απροσπέλαστος πόνος στη καρδιά μου που μετατρέπεται σε αυτό το πνιχτό και αδύναμο κλάμα που τόσο σιχαίνομαι και δεν μου ταιριάζει.Πώς έφτασα στο σημείο να νιώθω έτσι και γιατί;Διάολε αρκετά, πως γλιτώνω από όλο αυτό; Δεν αντέχω να ακούω άλλο αυτά τα ματαιόδοξα αναφιλητά.Τόσος θυμός για αυτά που νιώθω. Ποτέ και πώς βάσισα την χαρά στη ζωή μου σε εσένα; Γιατί με άφησες να σε ερωτευτώ μέχρι το σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή, και μετά έφυγες και με άφησες μόνη; Γιατί σε εμπιστεύτηκα τόσο πολύ και σε άφησα να μου κάνεις τόσο κακό; Γιατί ακόμη όταν όλα πάνε στραβά δεν προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου αλλά εσένα και εκείνη την καταραμένη αγκαλιά που θεράπευε τα πάντα ενώ ξέρω πως δεν μου ανήκετε πια; Στα αλήθεια όλα είναι τόσο λάθος.Η ψυχή σαν τρελή για εσένα δεν σταματά να χτυπά.Ο μόνος λόγος που τα δάκρυα σταματούν είναι γιατί εξαντλούνται οι αντοχές στο σώμα, η καρδιά μου δεν σταματάει ποτέ να σε ζητάει απλά σιωπά γιατί είναι πολύ περήφανη και αξιοπρεπής για να φανερώσει τη θλίψη μες την οποία βρίσκεται, σε κανέναν αλλά πρώτα από όλα στον άμυαλο εαυτό της. Πώς σταματάς να "αγαπάς"; Ας μπορούσα να παγώσω ό.τι νιώθω για ένα λεπτό έστω για κάποια δευτερόλεπτα. Κάνεις δεν φαντάζεται ότι εγώ υποφέρω για εσένα ακόμη δεν αφήνω πλέον κανέναν να το δει.Θεέ μου αρκετά έχουν περάσει τόσοι μήνες.Όμως μου λείπει τόσο πολύ αυτο που νόμιζα πως είσαι ο δικός μου παλιός Μ.