ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γράφω γιατί πνίγομαι.Είμαι 22 ετών.Θέλω να γράψω για κάτι που συνέβη πριν 3 χρόνια και με σημάδεψε.Η πρώτη μου σεξουαλική επαφή ήταν με έναν άντρα που με περνούσε σχεδόν 25 χρόνια,στα 18 μου.Δεν έχω τίποτα με τις διαφορές ηλικίας γενικά.Μόνο για τη δική μου περίπτωση,κι αφορά πιο πολύ το άτομο,παρά την ηλικία του.Ήμουν ανασφαλής,φοβισμένη.Εκείνος με φλερταρε,βγαίναμε για ένα διάστημα,έμοιαζε και πολύ νεότερος.Ένα βράδυ έγινε,πολύ διαφορετικά απο ό,τι είχα φανταστεί πως θέλω να είναι η πρωτη μου φορά,πολύ διαφορετικά απ'ότι αισθάνομαι τον έρωτα γενικότερα.Δε θα μπω σε λεπτομέρειες.Το θέμα είναι πως μέχρι σήμερα,αισθάνομαι βιασμένη.Έχω μιλήσει σε δυο ανθρώπους που εμπιστεύομαι,έχω πάει και σε ψυχολόγο.Όλοι μου λένε τα ίδια "δεν έκανες κανένα έγκλημα" "ήσουν μικρή και δεν ήξερες" και τα λοιπά.Έκτοτε έκοψα κάθε επαφή μαζί του,αν κι εκείνος επιδίωξε να βρεθούμε.Αισθάνομαι εγκλωβισμένη,τρομαγμένη,ανήμπορη μέσα στις ενοχές μου.Κατα τα άλλα η ζωή μου είναι μια χαρά.Έχω μια όμορφη σχέση εδώ και δυο χρόνια (η μόνη μετά απο εκείνον) προετοιμάζομαι για μεταπτυχιακό,έχω τους φίλους μου,είμαι αρκετά εμφανίσιμη... αλλά εκείνο πάντα με τρώει.Σιχαίνομαι τον εαυτό μου κάποιες στιγμές.Και μου είναι αβάσταχτο να κρύβω αυτούς τους 3 μηνες της ζωής μου απ'όλους.Σας παρακαλώ,πείτε μου ανοιχτά τη γνωμη σας,κάθε συμβουλή είναι ευπρόσδεκτη (ίσως κάποιος εδω μέσα μου πει κάτι που δεν έχω ακούσει),κάθε κατηγορία επίσης.Μόνο μη με βρίσετε,γιατί είναι ένα απο αυτα τα βράδια που πονάνε πολύ και είμαι ήδη χάλια.Πόσο θα ήθελα να ξυπνήσω ένα πρωί χωρίς να βουλιάξω στις τύψεις.