Πολύ στενάχωρη εξομολόγηση. Αφήνει μια πικρή γεύση εγκατάλειψης. Κουράγιο ρε πουλάκι μου. Θα μεγαλώσεις, θα ωριμασεις και θα δεις οτι δεν ειναι ολα τοσο δύσκολα.
23.5.2020 | 19:08
Αυριο γινομαι 20
Και απο τοτε που τελειωσα το σχολειο με θυμαμαι συνεχεια μελαγχολικο....Χαθηκαν οι ''παρεες''...Ημουν αφραγκος και μονος...Θυμαμαι εκανα βολτες μονος στις γειτονιες μεχρι που με σταματησαν ασφαλιτες και ΔΙΑΣ για ελεγχο...Καλοκαιρια σπιτι με τους γονεις μου να μου λενε να βγω, αλλα να παω που?...Ενιωθα σκουπιδι...επρεπε να βρω μια δουλεια να ξεφυγω...Βρηκα...ειδα και την ωραια πλευρα...απειρος, καψωνια...Πιεση και αγχος...Το κοινωνικο μου αγχος με κραταει πισω σε πολλα....Η σχολη καθεται και περιμενει...Πολλες φορες φοβαμαι το μελλον....Ομως ετυχε να γνωρισω μια κοπελα...Με εδωσε καπως τη δυναμη να συνεχισω...Ξερω ομως πως δεν μπορω να την εχω...Να περνουσα το καλοκαιρι μαζι της...μονο αυτο....Η μεταβατικη περιοδος δεν ειναι ευκολη...Καθομαι στο κρεβατι και σκεφτομαι ''Τι ακριβως κανω?''....Καλη συνεχεια....
1
