ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν, ας εξομολογηθώ... Σαν γυναίκα κ εγώ εκεί που ζούσα ήρεμα κ είχα πει οτι δεν πρόκειται ν'αφήσω τον εαυτό μου να ξαναπληγωθεί απο κανέναν, γνώρισα ένα παιδί. Στην αρχή αυτός το είχε πάρει πολύ θερμά το όλο θέμα κ όλο μ έστελνε, μέχρι να βγω μαζί του κ να με ρίξει. Εγώ του έκοψα τη φόρα γιατί δεν ήξερα αν μ άρεσε κ έπειτα δεν μ καλοάρεσε που βιαζόταν τόσο πολύ..του είχα πει να τον γνωρίσω πρώτα σε φιλικό επίπεδο αλλά μ είπε οτι δεν μ έβλεπε φιλικά. Τότε του ειχα πει κουβέντες τύπου "κοίτα τη ζωή σου", χωρίς να γίνει κάτι κ άρχισα να μην απαντάω στα μηνύματα του. Αυτός κατευθείαν με διέγραψε από το φεις, δεν ξέρω όμως πως έγινε... μετά άρχισα να κολλάω. Το κλασικό με το φτύσιμο. Μετά έγινε οτι έγινε σπίτι του, κ εκεί που εγώ την είδα πιο σοβαρά για σχέση, μετά μου σκάει ένα "δεν θέλω σχέση", αν θες να βλεπόμαστε σαν friends with benefits. Εδώ κ 5 μήνες η φάση είναι σπάσιμο νεύρων, εξαφάνιση κ εμφάνιση απο μεριάς του, κ να μου στέλνει μηνύματα τύπου "σε σκέφτομαι" ή "σε θέλω", τη μια να με φιλάει κ να μ αγκαλιάζει... χωρίς να κάνει τίποτα γι'αυτό κ να επιμείνει στο ίδιο μοτίβο. Τώρα να ρωτήσω αν έχει μέλλον αυτό, ξέρω ήδη την απάντηση. Σίγουρα παίζει κ μ άλλες γι αυτο κ παραμένω διεγραμμένη στο φεις, αλλά αυτό που μ ενοχλεί είναι οτι δεν παίζω κανένα παιχνίδι κ του είπα στα ισα να με παρατησει ήσυχη κ δεν το κάνει. Πολλοί μου λένε να του δώσω ένα γερό μάθημα κ να "παιξω" κ εγώ μαζί του κ άλλοι να μην ξανασχοληθώ. Εσείς τι πιστεύετε;