Σαν να περιγράφεις τη ζωή μου. Και εγώ μετα απο 2 χρόνια πολλές προσπάθειες επιτέλους βρήκα μια παρέα τώρα και είμαι τρισευτυχισμένη.Παίζει μεγάλο ρόλο το πόσο κλειστοί ή όχι είναι οι άνθρωποι εκεί που βρίσκεσαι, ειδικά για εμάς που έχουμε συνηθίσει σε άλλα δεδομένα. Προσπάθεια λοιπόν, get out of your comfort zone και προσέγγισε κόσμο :) και αν δεν πάει καλά, τουλάχιστον προσπάθησες! Δες αν έχει κάποια ελληνική κοινότητα εκεί που είσαι ;) Αν μέναμε στην ίδια πόλη θα σε έβγαζα έξω με το παρεάκι!
30.5.2016 | 22:27
αυτά που λες...
Είμαι φοιτητής (23) στο εξωτερικό εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου. Από τότε που ήρθα δεν έχω κάνει παρέες και ούτε θέλω (όχι λόγω των ανθρώπων αλλά επείδη έτσι είμαι, εντελώς αντικοινωνικός), φοβάμαι να γνωρίσω άτομα. Στη σχολή δεν αράζω με κανέναν, πάντα κάθομαι μόνος. Έχω να βγω π.χ. να πιω μία μπύρα, από τότε που ήμουν τελευταία φορά Ελλάδα. Γενικά δεν περνάω καλά εδώ επειδή δεν έχω τους φίλους μου, άσε που μου λείπει και ένα γυναικείο άγγιγμα, να το πω έτσι. Ξέρω ότι είναι άλλοι που δεν έχουν την ευκαιρία να σπουδάσουν κάπου έξω και έγω την έχω και δεν την εκμεταλλεύομαι. By the way οικονομική υποστήριξη δεν έχω από τους γονείς μου, όσο και να το ήθελαν να με βοηθήσουν δεν μπορούνε, καταλαβαίνετε. Δουλεύω ταυτόχρονα part time, είναι δύσκολο ναι, να συνδυάζεις σχολή, διάβασμα και δουλειά και ας μην είναι οχτάωρη. Σκέφτομαι λοιπόν, να γυρίσω πίσω αλλά δεν θέλω να απογοητεύσω τους δικούς μου. Δεν θέλω να δούνε οι άλλοι ότι απέτυχα. Τέλος πάντων, απλά ήθελα να το βγάλω από μέσα μου, έστω εδώ.
3
