ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόση δύναμη έχει μία σταγόνα! Αυτή, η τελευταία... Δεν ξεχειλίζει απλά το ποτήρι των δεύτερων - τρίτων ευκαιριών, το κάνει θρύψαλα εμπρός σου! Όπου και να πατάς, πλέον, ματώνεις (το λάφυρό σου , από την μάχη του εγωισμού και της συνείδησης)...Η δική μου δικαίωση; Η τελεία. Τελεία στο "εγώ" σου, που με την συγχώρεση προσπαθούσα 5 χρόνια να το μετουσιώσω στο "εμείς". Τελεία στο "περίμενε" και στο δικό σου τρόπο, ναι εκείνον τον βολικό, που επέτρεπε μόνο σε σένα να ζεις ότι και όταν ήθελες (και είχες το απύθμενο θράσος να μου το πεις, κιόλας). Τελεία στα ψεύτικα λόγια έρωτα και αγάπης - τα ήξερα όλα, στο είχα πει λίγο πριν το τέλος (λυπάμαι τις υπόλοιπες, που μπήκαν στο στόχαστρό σου). Τελεία στην εμπιστοσύνη και στην εκμετάλλευση των συναισθημάτων μου - τα ακριβά άλλωστε, δεν τα αξίζουν οι φθηνοί. Τελεία στις δήθεν κρίσεις αυτογνωσίας, που κατεύναζαν τις ενοχές σου όταν έβλεπες στα μάτια μου ότι ήσουν όλος ο κόσμος μου. Τελεία στην χειριστική σου συμπεριφορά, από την οποία εξαρτώταν η ψυχική μου ισορροπία. Τελεία σε ότι δεν μου αξίζει. Δεν έχω δεύτερη ζωή...Σε αγάπησα με όλη μου την ψυχή! Δεν μετανοιώνω ούτε για αυτό, ούτε για όλα όσα σου έδωσα. Αντιθέτως, σε ευχαριστώ γιατί με έκανες ακόμα πιο δυνατή, για τα παρακάτω της ζωής μου. Και θα σε ευχαριστεί και ο επόμενος (παρ' όλο που θα τον δυσκολέψεις πάρα πολύ), εκείνος τουλάχιστον θα εκτιμήσει τα όσα πέταξες στα σκουπίδια! Να θυμάσαι από μένα, ότι έδωσα τις μάχες μου "αντρίκια" (το αστείο είναι πως ακόμα και την εξομολόγησή σου επέλεξες να την γράψεις εδώ - τόσο δειλός, ούτε να με αντιμετωπίσεις δεν βρήκες το θάρρος) και δεν δίστασα ποτέ σε τίποτα σχετικό με σένα. Ο κοινός μας κύκλος (εκείνος στον οποίο δεν με υπερασπίστηκες και με μείωνες "αγάπη" μου) θα μας ξανασμίξει κάποτε, σε κάποια κοινωνική εκδήλωση. Και δεν θα είμαι αυτή που θα χαμηλώσει το βλέμμα...Κλείνοντας, θα σου ευχηθώ να είσαι καλά στην υγεία σου. Και να πονέσεις, να πονέσεις πολύ, τόσο όσο με πόνεσες! Ότι κι αν κάνεις, όπου κι αν πας, να με "νοιώθεις", να με "βλέπεις" και να με "ακούς"! Να σε στοιχειώνω για όσο ζεις και να μην μπορέσεις να ξεφύγεις ποτέ από τις ενοχές σου! Σε αφήνω στον δικαιότερο κριτή όλων, Δ., τον εαυτό σου. Θα σε εκδικηθεί εκείνος, για μένα._