30.8.2016 | 00:19
Αυτη τη φορα δε θα με ξεγελασεις.
Καπου σ αυτον τον κοσμο ειναι ο ανθρωπος με τον οποιο θα αγαπηθω οσο κανεις αλλος και θα αφιερωσουμε τη ζωη μας στο να κανουμε ο ενας τη ζωη του αλλου καλυτερη. Δεν ξερω αν θα τον συναντησω κατευθειαν ή θα πρεπει να ζησω κι αλλες μικρες ιστοριες πρωτα και δε φοβαμαι να τις ζησω, γιατι καπου στον κοσμο ειναι αυτος κι αν δεν τον συναντησω ποτε, ξερω οτι κι εκεινος θα παλευει με τους δαιμονες του, γιατι εχει αναγκη εμενα κι ετσι δε θα ειμαι μονη. Κι απλα αυτος δεν εισαι εσυ. Και τοσα χρονια εμποδιζαμε ο ενας τον αλλον να βρει τον ανθρωπο του. Ποσο λυπηρο αλλα και ανακουφιστικο. Ο πραγματικος ερωτας ειναι λυτρωτικος, η πραγματικη αγαπη ειναι λυτρωτικη. Κι απλα δεν ειμαστε εμεις. Δεν ποναω πια. Μου περασε. Απλα δεν τον εχω συναντησει ακομα. Κι οταν το κανω, θα ξερω. Καληνυχτα.
