αφου ειναι οριστικο και απ τους δυο σας και δεν θελεις να τον παρεις τηλεφωνο τοτε πρεπει να σταματησεις να σκεφτεσαι το αν ειναι καλα η οχι.οπως εχεις εγωισμο και δεν παιρνεις τηλ ετσι πρεπει να κανεις και με το ανθρωπινο ενδιαφερον που εχεις για εκεινον ακομα...αν και τις περισσοτερες φορες αυτο το ανθρωπινο ενδιαφερον δεν ειναι μονο ανθρωπινο ειναι και λαχταρα για καποιον που θελεις ακομα ενδομυχα...
25.8.2018 | 23:09
Αυτό πώς το ξεπερνάς;
Σας διαβάζω εδώ και ένα μήνα και σας γράφω για πρώτη φορά. Μετά από έναν χωρισμό που δεν μπορεί να είσαστε ξανά μαζί, δημιουργούνται πολλά αρνητικά και άσχημα συναισθήματα. Το ανθρώπινο όμως ενδιαφέρον αν είναι ο άλλος καλά στην υγεία του , αν ζει να το πω ανοιχτά, πώς σταματάς να το σκέφτεσαι και να σε φθείρει; Εσείς μετά από χωρισμό όσο θυμωμένοι και να ήσασταν όταν ηρεμούσατε είχατε αυτές τις σκέψεις; Και αν μου πείτε να πάρω τηλέφωνο, δεν το κάνω γιατί είναι οριστικό και από τους δυο μας. Τι κάνουμε στη περίπτωση που δεν είμαστε από τα ίδια μέρη, δεν μαθαίνουμε απολύτως τίποτα αλλά μέσα μας και να μη μπορούμε/θέλουμε να είμαστε μαζί η σκέψη αυτή μας θλίβει; Είμαι ευαίσθητος άνθρωπος και έχω γενικά το φόβο του θανάτου. Είναι φυσιολογικό να αισθάνομαι έτσι; Έχουν περάσει κοντά 5 μήνες χωρισμού.
1
