15.8.2015 | 10:45
Αυτό που δε σου λέω
Και εκεί που νόμιζα ότι δεν θα κρατήσουμε καμμία επαφή αυτό το δίμηνο που θα είμαστε μακριά (είχα κακή προηγούμενη εμπειρία βλέπεις) έκανες την έκπληξη και κράτησες τακτική επικοινωνία μαζί μου. Και λέμε χίλια δυό, τι κάνουμε, πως περνάμε, πειραζόμαστε...αλλά δεν τολμάει κανείς μας, ίσως λόγω των συνθηκών, ίσως λόγω δειλίας, ίσως όλα μαζί, να πει το πιο σημαντικό: ότι λείπει ο ένας στον άλλον. Πολύ. Αλλιώς δεν είχαμε κανένα λόγο να κρατήσουμε αυτή την επαφή. Έτσι και αλλιώς απλοί συνάδελφοι είμαστε. Ή μήπως όχι;