ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτό που δε σου ειπα ποτέ, ακόμη με πληγώνει. Ακόμη πιο πολύ με πληγώνει το ότι το ένιωθα και όμως δε στο είπα. Γιατί σ' αγαπούσα, αλήθεια, πολύ. Δε στο έδειχνα μάλλον, το ξέρω. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι ντρεπόμουν να δείξω ότι σ' αγαπάω, ότι μου είσαι πολύτιμη, δεν ξέρω γιατί. Ησουνα πάντα εκεί, διαθέσιμη, να με ακούσεις, να με υποστηρίξεις, να μ' αγκαλιασεις πάντα.. κι ίσως γι' αυτό άφηνα το χρόνο να περνάει. Όταν αρρώστησες δεν ήρθα, νομίζω, ούτε μία φόρά να σου κρατήσω το χέρι, να σε φιλήσω.. Δεν είμαι σίγουρη γιατί δε θυμάμαι καλά εκείνους τους μήνες. είναι σαν να έχουν μισοσβηστεί από μέσα μου. Δε θέλω να σε θυμάμαι έτσι. Ή ίσως δε θέλω να θυμάμαι εμένα. Τη δική μου συμπεριφορά. Όταν ''έφυγες'' δεν έκλαψα. Δε μπόρεσα να κλάψω. ένιωσα ανακούφιση. Δεν θα ήσουν πια εκεί, να μας ταλαιπωρείς. Δε σε χαιρέτησα. δεν πρόλαβα. είχες φύγει όταν εγώ κοιμόμουνα. είχες δίπλα σου τη μαμά μου και τον εγγονό σου. που σου κρατούσε το χέρι, όπως θα έπρεπε να κάνω κι εγώ. Μέρες μετά το συνειδητοποίησα. Ότι δε θα σε ξαναδώ. Ότι δε θα ακουμπήσω ξανά το χέρι σου ούτε θ' ακούσω τη φωνή σου. Δε θα σε δω να μπαίνεις στο δωμάτιο, να κάθεσαι στην αγαπημένη σου πολυθρόνα.. Ότι δε θα έχω ποτέ την ευκαρία να σου πω πόσο σ'αγαπάω. Και τότε έκλαψα. Για σένα που χάθηκες και για τα λόγια που δε πρόλαβα να σου πω. Σου φώναξα τότε ότι σ' αγαπάω κι ελπίζω να το άκουσες κάπως. Συγγνώμη γιαγιά μου, συγγνώμη και μου λείπεις. Κι ένα ακόμη τεράστιο Σ' αγαπώ..