ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα έδωσα όλα και πλέον δεν έχω ούτε τον εαυτό μου.Είμαι 28 χρονών. Έπειτα από μακροχρόνια σχέση τελειώσαμε.Θέλω τόσο πολύ να ακούσω έναν καλό λόγο. Δεν θέλω να τηλεφωνήσω στους δικούς μου.Θέλω να την ακούσω από έναν φίλο.Αλλά φοβάμαι να ξεγυμνώνω την ψυχή.Δεν αντέχεται αυτό το συναίσθημα.Δεν θέλω να με λυπηθεί κανείς.Πάντα έχω το χαμόγελο. Μέσα μου όμως σαπίζω.Βγήκα μόνος και πήγα και έκατσα σε ένα καφέ που συχνάζαμε με την αγαπημένη μου. Προσπάθησα να διαβάσω ένα βιβλίο να ξεχαστώ. Τελικά κατέληξα να δακρύζω και μετά από λίγο προσπαθούσα να κρύψω τους λυγμούς μου μέσα από την μπλούζα μου.Το ξέρω εδώ η ζωή δεν τελειώνει. Προσπαθώ να σκεφτώ πρακτικά.Όμως δεν έχω τον εαυτό μου.Πέρασα πάνω από τα πανεπιστήμια στην Αγ.Δημητρίου μες τη βροχή που δεν είχε κόσμο και έγινα μούσκεμα. Ένιωσα τα δάκρυα να γίνονται ένα με το νερό. Για κάποιο περίεργο λόγο ένιωσα όμορφα.Έφτασα σπίτι. Βάζω τραγούδια που με θλίβουν επίτηδες. Θέλω να θρηνήσω και να κλάψω σαν μικρό παιδί. Να το βγάλω από μέσα μου.Δεν θέλω να το κρατήσω επειδή δεν θα μου βγει σε καλό.Ένα καλό λόγο σου ήθελα αγαπημένη μου.Άργησες εσύ, βιάστηκα εγώ.