ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελικα το να εισαι μοναχοπαιδι θεωρω πως ειναι πολυ βαρετο πραγμα! Οταν ημουν πιο μικρη δεν με ενοιαζε και πολυ, ημουν στο κοσμο μου, ενταξει ζητουσα αδερφακι αλλα μετα σταματησα. Βεβαια δεν ηταν επιλογη των γονιων μου για ενα παιδι, υπηρχαν αλλα προβληματα!Τωρα εχω φτασει 23 και με χαλαει πολυ που ειμαι μονη! Βλεπω τις φιλες μου με τα αδερφια τους, κανουν παιδακια, εχουν ανιψια...γεμιζει το σπιτι,μεγαλωνει η οικογενεια, το σοι! Εμεις ειμαστε μια μικρη οικογενεια 3ατομων με ενα μεγαλο σοι αλλα αλλιως ειναι να εχεις εναν αδερφο μια αδερφη να ξερεις οτι μπορεις να παρεις ενα τηλεφωνο να τα πειτε, να πας στο σπιτι τους για επισκεψη, να ερθουν για φαγητο κτλ. Δεν θελω να με πειτε αχαριστη, δεν νομιζω πως ειναι θεμα αχαριστιας, ειμαι ευτυχισμενη μ αυτα που εχω αλλα να μωρε θα ηθελα να ζω και εγω αυτες τις στιγμες, οσοι ειστε μοναχοπαιδια πιστευω με καταλαβαινετε! Οταν αξιωθω να κανω δικο μου παιδι, δεν θελω να το αφησω μονο του!