ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είναι μάλλον ότι μου έχεις πει τόσα ψέματα, που φοβάσαι να μου πεις την αλήθεια. Δε με νοιάζει πια τί έχει γίνει. Θέλω έναν άνθρωπο που να έχει τουλάχιστον την πρόθεση να το προσπαθήσει μαζί μου. Αν είσαι εσύ αυτός, ΕΣΕΝΑ θέλω. Με κάνεις και γελάω, νιώθω οικεία μαζί σου, όταν με αφήνεις να σε προσεγγίσω...γιατί εσύ είσαι που κρατάς την απόσταση, σκέψου το. Και θέλω να σου στέλνω και τραγούδια και να σου μιλάω και να έρθω να σε βρω...αλλά φοβάμαι κιόλας...γιατί έχω πολύ ανάγκη κάποιον αυτή την περίοδο...και δε θέλω να δεθώ με κάτι που υπάρχει μόνο στο μυαλό μου...το έκανα μια φορά και ήταν καταστροφικό. Θέλω να σου δώσω ό,τι μπορεί να διαθέτω μέσα μου, αλλά είσαι σε θέση να το δεχτείς; Κι έπειτα, τα δώρα δεν επιστρέφονται...θα πρέπει να το κρατήσεις και μετά από μένα (δυσκολεύομαι πλέον να πιστέψω στα παραμύθια..) Το θέμα είναι αν θα είμαι εγώ σε θέση να ζήσω με κάτι δικό σου μετά από σένα. Όλη αυτή η ιστορία με έχει σημαδέψει πλέον, αν και αναγνωρίζω ότι δικό μου ήταν το σφάλμα (γι'αυτό και δε θέλω να το επαναλάβω)...δε γυρίζω στα παλιά..θέλω κάποιον που να έχει χώρο για μένα στη ζωή του. Εξήγησέ μου όμως γιατί δε με παίρνεις ένα τηλέφωνο...Θέλω να ζήσουμε κάτι απόλυτο, αν δεν μπορείς, δεν έχει νόημα να το προσπαθήσουμε καν...κι έπειτα θέλω να ξεκινήσω κάποιο πρόγραμμα γυμναστικής..αλλά με αυτά που κάνεις...μένω όλη την ώρα πάνω από τον υπολογιστή:p Ναι, εσύ το κάνεις...γιατί δε με αφήνεις να σε πλησιάσω...γιατί με μπερδεύεις σε σημείο παράνοιας...γιατί δε μου χαρίζεις ούτε λίγες κοινές στιγμές που να με κάνουν να πιστέψω ότι αυτό δεν είναι παιχνίδι αλλά έρωτας και να με κάνουν να θέλω να έρθω να σε βρω...όπου είσαι...