ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου συνέβη χθες ένα περιστατικό που δεν ξέρω πως να το ερμηνεύσω. Στο λύκειο είχα έναν συμμαθητή που τον είχα ερωτευτεί, τον Α. Ήμασταν συμμαθητές στην Α λυκείου και μετά σε διαφορετικά τμήματα. Ο Α ήταν η κλασσική περίπτωση αγοριού που ήταν μεν κούκλος αλλά ήταν μαλακας. Αδιάφορος μαθητής, καγκουρας αλλά πολύ κοινωνικός, ιδίως με τις κοπέλες και από τους να το πω δημοφιλείς του σχολείου. Το χειρότερο στοιχείο του χαρακτήρα του ήταν ο τρόπος που αντιμετώπιζε τις κοπέλες. Έδινε την εντύπωση ότι για εκείνον οι κοπέλες ήταν απλώς κινούμενα μου... α και τίποτα παραπάνω. Αν τον γνώριζα σήμερα με τον χαρακτήρα που είχε τότε δεν υπάρχει πιθανότητα να μου άρεσε. Στα 16 όμως είχα άλλα γούστα. Το γεγονός ότι ήταν πανέμορφος αρκούσε για να τον ερωτευτώ. Δεν του το είχα δείξει ποτέ. Είχα επίγνωση ότι οι δύο μας ούτε ταιριαζαμε ούτε και υπήρχε πιθανότητα να γίνει κάτι. Ήμουν πολύ διαφορετική από τις κοπέλες που προσεγγιζε εκείνος. Ήταν κοπέλες πιο όμορφες από εμένα (είχα ακμή και μου χαλούσε όλο το πρόσωπο) και εξερευνησαν τη σεξουαλικοτητα τους αρκετά νωρίς. Εγώ ήμουν από την άλλη ήμουν παραπάνω σοβαρή απ όσο χρειαζόταν για την ηλικία μου και είχα ως προτεραιότητα τα μαθήματα. Ο φόβος των σχολίων που θα δεχόμουν από τους ακόμα πιο μαλακες φίλους του με έκανε να προσέχω πολύ μην τυχόν και δείξω κάτι. Με τον Α ως συμμαθητές είχαμε τα πολύ τυπικά, αντε που και που και καμιά συζήτηση παραπάνω. Παρεμπιπτόντως όταν δεν το έπαιζε μαλακας ήταν αρκετά έξυπνο παιδί. Σε εμένα μιλούσε διαφορετικά απ'ότι σε άλλες συμμαθήτριές μας. Ήταν πάρα πολύ ευγενικός και δεν μιλούσε με την ίδια άνεση. Θεωρούσα ότι είναι έτσι γιατί δεν κάνουμε τόση παρέα και δεν νιώθει την ίδια οικειότητα. Επίσης ένιωθα ότι ο τρόπος που με κοιτούσε και χαμογελούσε ήταν διαφορετικός. Κοιτούσε πιο βαθιά, πιο έντονα και το γέλιο του ήταν πιο γλυκό και λιγότερο πονηρό απ ότι συνήθως. Είχε τύχει μια δυο φορές να γυρίσω απότομα το κεφάλι μου προς το μέρος του και να τον δω να με κοιτάζει. Θεωρουσα ότι μάλλον είναι ιδέα μου και το βλέπω έτσι γιατί αρέσει σε εμένα. Άλλωστε ποτέ δεν μου έδειξε να του αρέσω πέρα από κανένα δύο κοπλιμέντα σε περιπτώσεις που ήμασταν μόνο οι δύο μας. Μετά το λύκειο δεν τον ξαναείδα. Και ερχόμαστε στο τώρα, 5 χρόνια μετά. Έχω βγει έξω με τον φίλο μου και 3 φιλικά μας ζευγάρια. Καθίσαμε σε ένα μαγαζί στο κέντρο. Κάποια στιγμή μπαίνει μέσα στο μαγαζί ο Α με την παρέα του. Με είδε, τον είδα και χαιρετηθηκαμε. Ήταν ευγενεστατος όπως πάντα και με κοίταζε  με το ίδιο ακριβώς βλέμμα που με κοιτούσε και τότε. Μου είπε μπροστά στο φίλο μου ότι έχω ομορφύνει πολύ (είναι αλήθεια). Όταν τελείωσε η χαιρετούρα ο φίλος μου και οι υπόλοιποι με ρώτησαν αν είναι κάποιος πρώην. Τους είπα ότι είναι ένας παλιός συμμαθητής. Είπαν ότι δεν με κοιτάζει σαν μια παλιά συμμαθήτρια αλλά σαν να έχει παιχτεί κάτι μεταξύ μας και ότι υπήρχε ερωτισμός στην ατμόσφαιρα. Δεν το αντιλήφθηκα. Μιλούσαμε όπως παλιά.Κάποια στιγμή βγαίνει από το μαγαζί και επιστρέφει μετά από ώρα. Πλησιάζει στο τραπέζι μας και μου λέει συγνώμη που πριν δεν μου είπε χρόνια πολλά και ότι μετά θυμήθηκε ότι γιόρταζα την προηγούμενη. Μου δίνει ένα κουτάκι κοσμηματοπωλειου (στην πορεία είδα ότι ήταν από το κοσμηματοπωλειο του μπαμπά του). Μου είπε ότι νομίζει πως μου πάνε και πως έχουν το αγαπημένο μου χρώμα. Πριν προλάβω να αντιδρασω έφυγε. Άνοιξα το κουτί και είδα ότι είχε μέσα σκουλαρίκια που ήταν χρυσά με κάποια μπλε πετράδια πάνω. Ήταν πανέμορφα. Δεδομένου ότι είμαι ξανθιά και έχω μπλε μάτια όντως μου πάνε πάρα πολύ. Το μπλε είναι πράγματι το αγαπημένο μου χρώμα. Ίσως το είχα αναφέρει παλιά. Που το θυμήθηκε όμως; Γενικά δεν ήταν πολύ παράξενο αυτό το σκηνικό; Εσείς θα τρεχάτε ενώ έχετε βγει με παρέα να πάτε να ανοίξετε το μαγαζί του μπαμπά σας για να πάτε δώρο σε μια παλιά συμμαθήτρια που έτυχε να δείτε; Τι μπορεί να σημαίνει όλο αυτό; Έχω σκαλώσει λίγο και δεν ξέρω πως να το ερμηνεύσω. Για πείτε γνώμες