Αυτό ζω εδώ και χρόνια

Είμαι 21 στα 22 και νιώθω μια δυστυχισμένη και αποτυχημένη. Πέρασα σε μια σχολή που μ.ατεσε ήθελα δημόσιο αλλά για να διοριστω πρέπει να πηγαίνω σε έρημα νησιά. Οι φίλες που είχα ήταν τοξικές έφυγα από επαρχία για να πάω Θεσσαλονίκη ήταν όνειρο ζωής από τα 13. Το πραγματοποιησα μετά από χρόνια αλλά είμαι δυστυχισμένη. Ζω σε μια τρύπα ,έχω ένα φίλο με τον οποίο είναι κάπως μπερδεμένη η φάση κ είναι λίγο μακριά μουφίλες δεν έχω κ δεν έχω ούτε εργασιακή εμπειρία η μάνα μου με πίεζε να διαβάσω να σπουδάσω να μην τυραννιεμαι. Από μικρή οι ορμόνες μου παίζουν τρελό παιχνίδι κ συνεχίζουν ακάθεκτες θέλω σεξ κάθε μέρα κάθε μέρα αλλά ζητάω επιτέλους κ έναν άνθρωπο ο οποίος θα μου παρέχει ζεστασιά φροντίδα χαρά και να μάστε ευτυχισμένοι. Βαρέθηκα να μου την πέφτουν μεγαλύτεροι κ να ενδιδω σε μεγαλύτερους επειδή απλά έχω έντονη σεξουαλικότητα την οποία δε μπορώ να ελέγξω πλέον!!!! Θέλω ένα παιδί στην ηλικία μου να ζω ασφάλεια κ να γλυτώσω απ' την μάνα μου να βρω δουλειά κ να φύγω από το μπουντρούμι στο οποίο ζω χωρίς μπαλκόνι χωρίς ανθρώπους κενή βουβή απρόσωπη πολυκατοικία. Το μόνο που έχω ως ταλέντο είναι φαντασία γράψιμο κ μαρεσουν κ τα ταξίδια.

Jmarkakis

25.1.2022 | 08:42

Όταν όλοι παραπονιούνται για “τοξικούς ανθρώπους” που είναι παντού γύρω, συγγενείς, φίλους, συντρόφους, συνεργάτες, μάλλον θα πρέπει κάποια στιγμή να κοιτάξουμε με ειλικρινή διάθεση και σε κάποιον καλό καθρέφτη. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση δηλαδή πως σε μια εποχή που υποτίθεται είμαστε πιο ανοιχτόμυαλοι, μορφωμένοι, πετάξαμε από πάνω μας θρησκοληψίες και προκαταλήψεις, ξεφορτωθήκαμε αναχρονιστικές ιδεολογίες και αντιλήψεις και υιοθετήσαμε άλλες πιο φιλελεύθερες, κι ενώ οι περισσότεροι καθοδηγούνται και από τουλάχιστον έναν ψυχολόγο, πως γίνεται να έχουμε τόσο μεγάλη κρίση τοξικών ανθρώπων. Γιατί αν ο καθένας τους βλέπει όλους γύρω του ως τοξικούς…υπάρχει τελικά κάποιος (εκτός φυσικά από τον εαυτό του) που να μην είναι;; Αλλά ακόμη κι έτσι, δηλαδή υπολογίζοντας ο καθένας τον εαυτό του ως μη τοξικό και όλους τους άλλους τοξικούς, πάει να πει πως… ή όλοι είμαστε τοξικοί ή κανένας ή και τα δύο ταυτόχρονα που είναι λίγο παράδοξο…
Μου φαίνεται πως όλοι “φοράμε γυαλιά” με “τοξικούς φακούς” και έτσι βλέπουμε τον κόσμο. Και για να νιώσουμε καλύτερα μάλλον θα πρέπει πρώτα να τα βγάλουμε ξεκινώντας από το να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε αυτόν τον τοξικό όρο-ταμπέλα και να μην βαφτίζουμε με αυτόν τους άλλους γιατί αν το κάνουμε μετά ζούμε σε έναν τοξικό κόσμο. Είναι σαν να βάφεις το σπίτι μέσα στο οποίο ζεις με ένα σκοτεινό χρώμα που δεν σου αρέσει και δεν σου φτιάχνει τη διάθεση καθόλου. Ελπίζω να μην παρεξηγηθείς, τα έγραψα αυτά κάτω από την εξομολόγηση σου με καλοπροαίρετη διάθεση αλλά θα μπορούσε να ήταν σχεδόν κάτω από οποιαδήποτε άλλη γιατί τον βλέπω αυτόν τον όρο 9 στις 10.

| Μόνιμος σύνδεσμος

monochrome

25.1.2022 | 07:11

γιατι δε φτιαχνεις μια σελιδα ξεκινωντας να γραφεις αφου εχεις ταλεντο στο γραψιμο; αν παλι υπαρχει η δυνατοτητα για ταξιδια μπορεις να γινεις vlogger ή να γραφεις για ταξιδιωτικους προορισμους που επισκεπτεσαι . οσο για την εντονη σεξουαλικοτητα ειναι λογικο μεχρι ενα σημειο στην ηλικια σου - σκεψου ομως μην τυχον εκτονωνεις ψυχολογικα το αγχος με σεξ. γιατι το αγχος εκτονωνεται με διαφορους εθισμους... προσπαθησε να βρεις παρεα περα απο ερωτικο συντροφο για να εκτονωνεται και ενα μερος της αναγκης επικοινωνιας εκει.

| Μόνιμος σύνδεσμος