ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι στο σπίτι του αγοριού μου, εκείνος κοιμάται ακόμα και τον περιμένω να ξυπνήσει, βαριέμαι ελεεινά, πεινάω πολύ επίσης, δεν έχω τι να κάνω, ούτε κάτι για να φάω έχει ούτε να μαγειρέψω. Έχω σηκωθεί απ΄τις 11.30, έχω παίξει ό,τι παιχνίδι παίζω στο φέις, έχω χαζέψει σε ένα σωρό κουτσομπολίστικες σελίδες και στις άλλες που μου αρέσει να χαζεύω, δεν έχω τι άλλο να κάνω. Εκτός αυτών η κολλητή μου (έστω αυτή που θεωρούσα κολλητή μου) τον τελευταίο 1,5 μήνα με αποφεύγει, δε μιλάμε σχεδόν καθόλου, της στέλνω στο φμπ να δω τι κάνει και δεν απαντάει. Μου έχουν λείψει το χιούμορ της και οι πολύωρες συζητήσεις μας. Ίσως παραγκρίνιαζα για τα (ανύπαρκτα) οικονομικά μου και να κουράστηκε, ίσως λόγω στασιμότητάς μου έπαψα να έχω ενδιαφέρον ως άνθρωπος. Λογικό, δεν έχω κάτι καινούριο να πω. Και όσο διαβάζω αυτά που γράφω σκέφτομαι ότι είναι σα να τα διαβάζει 15χρονο αλλά όχι παιδιά μου. 25 είμαι. Και λιώωωωωωωωωνω απ΄τη βαρεμάρα σήμερα. Και έχω ξελιγωθεί στην πείνα - το τονίζω. Τουλαχιστον τώρα κάπως θα περάσει η ώρα μέχρι να δημοσιευτεί η εξομολόγηση, θα έχω κάτι να περιμένω.