ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βαρέθηκα αυτήν την αδράνεια. Το να μην συμβαίνει τίποτα θετικό. Το να μην ανοίγει ο δρόμος να πας παρακάτω. Βαρέθηκα την ανεργία. Το τυπικό των σχέσεων. Το να θες να δοθείς αλλά να γυρίζεις άλλο ένα βράδυ μόνη στο σπίτι. Βαρέθηκα να μην χτυπάει ποτέ το τηλέφωνο για να δουν αν ζω ή τι κάνω. Βαρέθηκα που όλοι νομίζουν πως είμαι δυνατή και κατά κάποιο τρόπο θα τα βγάλω πέρα. Βαρέθηκα να είμαι δυνατή. Βαρέθηκα τους δήθεν, που σε φλομώνουν με λόγια στην αρχή, που κάνουν τους καλούς αλλά μόνο την πάρτη τους κοιτάνε. Βαρέθηκα το ότι όλοι έχουν κρίνουν λες και δεν είναι άνθρωποι αυτοί, λες και δεν έχουν προβλήματα, αδυναμίες, ελαττώματα. Βαρέθηκα κάθε πρωί να ανοίγω τα μάτια με δυσκολία, να πείθω τον εαυτό μου πως είναι άλλη μια μέρα που μπορεί κάτι να αλλάξει και κάθε βράδυ να μην έχει αλλάξει τίποτα. Βαρέθηκα να βλέπετε όλοι τη βιτρίνα και να μην τολμά κανείς να πλησιάσει την ουσία. Βαρέθηκα τους φοβισμένους ανθρώπους που νομίζουν πως θα έχουν άλλες εννιά ζωές να ζήσουν. Βαρέθηκα αυτούς που ποτέ δεν τολμούν να μιλήσουν. Βαρέθηκα να με εκτιμούν από μακριά και στο κοντά να μην είναι κανένας. Βαρέθηκα όταν τυχαίνει να γουστάρω κάποιον τελικά να πρέπει να προσέχω κι εγώ πως φέρομαι για να μην με χαρακτηρίσουν. Βαρέθηκα να με χαρακτηρίζουν άνθρωποι που δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ρωτήσουν αν είμαι καλά. Βαρέθηκα! Βαρέθηκα τις ψεύτικες ευχές. Τις ώρες που είναι πάντα πιο πολλές απ' όσες μπορώ να αντέξω. Βαρέθηκα να περιμένω να αλλάξουν τα πράγματα. Βαρέθηκα να μετράω τα λεφτά. Βαρέθηκα τη μιζέρια. Βαρέθηκα να βγαίνω μόνη. Βαρέθηκα να δικαιολογώ τη θλίψη μου. Βαρέθηκα να κάνω υπομονή, να σκέφτομαι "υπάρχουν και χειρότερα". Βαρέθηκα να προσπαθώ χωρίς αποτέλεσμα. Βαρέθηκα να είμαι έτοιμη για έναν καινούργιο έρωτα που ποτέ δεν έρχεται. Βαρέθηκα η ζωή να είναι καλύτερη στα όνειρα μου. Το σεξ πιο έντονο στις φαντασιώσεις μου. Βαρέθηκα να αποζητώ την επικοινωνία και να καταλήγω πάλι πιο βαθιά πληγωμένη. Βαρέθηκα να κλαίω κι ύστερα να βάζω μακιγιάζ για να βγω. Βαρέθηκα τις κούφιες συμβουλές όσων δεν είναι παρόντες. Βαρέθηκα να χάνω τις στιγμές ή να μην έχω κανέναν να τις μοιραστώ. Βαρέθηκα αυτό το θέατρο που ζούμε, να έχουν όλα καταρρεύσει και να φερόμαστε σαν όλα να είναι όπως πριν. Βαρέθηκα... Βαρέθηκα, ακούτε; Που είναι εκείνη η στιγμή που θα φέρει όσα δε φέρνει ο χρόνος επιτέλους;