1.1.2014 | 13:07
Βαθιά ανάσα
και ξεκινώ. Λοιπόν, πάνω από 10 φορές έσβησα αυτό που έγραφα. Δεν πειράζει. Προσπαθούσα να σου εξηγήσω. Κι όσο το πάλευα, τόσο χειρότερα μπερδευόμουν.Πάντα όμως κατέληγα στο ίδιο: είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Τέλος. Και φυσικά υπάρχουν 1000 παράμετροι κι άλλα τόσα εμπόδια, αλλά... δε θέλω να σε χάσω.Μου είχα υποσχεθεί πως αν αναγνώριζα τέτοια μάτια, δεν θα τα άφηνα. Άπειρες υποσχέσεις που μου έχω κατά καιρούς δώσει, τελικά τις αθετούσα, αδικώντας με (ποτέ τους άλλους). Αυτή την φορά όμως όχι, δε το κάνω. Ωραία, τα βρήκα, σε βρήκα. Αυτό μετράει κι όλα τ'άλλα να κάνουν ένα βήμα πίσω.Δεν έχω τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σου. Το ίδιο κι εσύ. Ραντεβού με τηλεπάθεια δεν κλείνεται. Θα την βρεις την άκρη, χωρίς να χρειάζεται να μάθει το σύμπαν τι και πώς. Χρονικός περιορισμός άλλωστε δεν υπάρχει. Φυσικά και μπορείς πιο εύκολα να επιλέξεις μια από τις σον-σον ουρές σου κι εγώ το αντίστοιχο. Αν ναι, είμαστε άξιοι της μοίρας μας(των επιλογών μας). Από την πλευρά μου πάντως κάτι τέτοιο δεν...Αυτά.Υ.Γ. Εννοείται πως αγνοούμε πλήρως ο ένας τη ζωή του άλλου (ιστορίες, πληροφορίες, γεγονότα) κι όποιες υποθέσεις μπορεί να απέχουν μίλια από την πραγματικότητα. Όλα στον χρόνο τους. Εγώ τα μάτια σου είδα και δε μιλάω για το χρώμα τους. Οk. Με έχω σοκάρει. Δε μου το 'χα. :O