8.4.2017 | 14:30
Bb
Την τελευταία εβδομάδα είμαι αρκετά απομονωμένη από όλους. Χωρίς να το προκαλέσω εγώ,απλα λόγο δουλειας δε πολυβλεπομαστε με το αγόρι μου και με την οικογένεια μου. Οπότε έχω περάσει τη βδομάδα χωρίς πολλές συναναστροφές... Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολύ σκέψη,ανάλυση κλπ. Αυτή την εποχή παράλληλα έχω στείλει αρκετά βιογραφικά σε ξενοδοχεία για να κάνω τη πρακτική μου. Ύστερα από πολύ σκέψη με πιάνει μία τρέλα να φύγω . Οπότε αναλύω κάτι σαν αποτέλεσμα στη σκέψη μου έρχεται η φυγή. Είμαι ένα βήμα πριν να τα παρατήσω όλα και μα τη κάνω. Μένω εδώ στη πόλη μου για να μην αποχωριστβ το αγόρι μου. Τόσο καιρό έκανα τα πάντα να μείνω εδώ δεν ήθελα να φύγω σε κάποιο νησί για πρακτική. Πλέον δε με νοιάζει καν εφόσον δε τον βλέπω και δν δείχνει το ενδιαφέρον του ενός τηλεφωνου. Έτσι μου έρχεται απλα να τα μαζέψω και να φύγω νύχτα χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν και αν με ψάξουν να κάνω τα πάντα ώστε να μη με βρουν. Δε θέλω τίποτα και κανέναν πλέον . Και όλο αυτό γιατί μέσα σε όλα τα μεταξύ μας προβλήματα πάντα προσπαθούσα να συζητάμε και να τα λύνουμε. Αλλά όσο βλέπω αναισθησία και απάθεια κουράζομαι τόσο που δε θέλω ούτε να τους πω το "γιατί" και το "πως".