ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
4.8.2020 | 19:43

Βγάλε από μέσα σου ότι σε ενοχλεί

Ο φίλος μου σήμερα μου μίλησε πολύ Όμορφα και μου είπε πως πρέπει από μέσα μου να βγάλω ότι με ενοχλεί και με βασανίζει Χρόνια. Του μίλησα για πράγματα που ποτέ δεν είπα σε κανέναν που μόνο εγώ και η μητέρα μου τα ξερω και πλέον τα γνωρίζει και ο ίδιος. Θέλω έστω και ανώνυμα να μιλήσω και σε εσάς που δεν σας γνωρίζω ούτε με γνωρίζεται και να πω επιτέλους για το τι με ενοχλεί από παιδί. Ξέρω δεν είμαι η μόνη που έχει προβλήματα με την οικογένεια της σίγουρα υπάρχουν και άνθρωποι εκεί έξω που έχουν προβλήματα και οι ίδιοι και πιθανόν μεγαλύτερα. Εγώ δεν έχω καθόλου καλή σχέση με τον πατέρα μου ξεκίνησαν όλα πριν καν γεννηθώ εγώ. Ο πατέρας μου παντρεύτηκε με την μητερα μου αλλά δεν ήθελε καθόλου παιδιά και ευθύνη . Η μητέρα μου μετά από 6 Χρόνια γάμου έμεινε έγκυος σε εμένα και όταν το έμαθε ο πατέρας μου την κατηγόρησε ότι δεν είμαι δικό του παιδί. (Όλα αυτά μου τα είπε η μητέρα μου ) .Μόλις γεννήθηκα δεν ήρθε καθόλου στο νοσοκομείο από ότι μου είπε η μητέρα μου και από εκεί και έπειτα όταν πήγα σπίτι έφευγε και έμενε στο πατρικό του σπίτι της γιαγιάς μου και έκανε μήνες να έρθει να μας δει . Όσο μεγαλώνα άρχισα να καταλαβαίνω τι γίνεται και όταν έγινα 16 χρονών θυμάμαι ένα απόγευμα κάθισα στο τραπέζι να μιλήσω με τον πατέρα μου θυμάμαι να κλαίω και του είπα γιατί δεν με θέλει, γιατί μου συμπεριφερεται έτσι και γύρισε και αυτό που μου είπε με στιγμάτισε και ως σήμερα το θυμάμαι ήταν το ΔΕΝ ΞΈΡΩ ΑΝ ΕΊΣΑΙ ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΠΑΙΔΊ. Κάναμε τεστ dna βγήκαν τα αποτελέσματα θετικά ότι όντως είμαι δικό του παιδί όμως δεν το αποδέχτηκε πότε ο πατέρας μου έλεγε πως όλα είναι ψέμματα και βγήκαν λάθος τα αποτελέσματα . Μέχρι και σήμερα δεν έχω καταλάβει γιατί ποτέ δεν το πίστεψε δεν είχε κανένα θέμα μπορούσε να κάνει οικογένεια όμως ποτέ δεν ήθελε . Για τον πατέρα μου είμαι ένα λάθος πότε δεν με αγάπησε πότε δεν θα με αγαπήσει.... Ζηλεύω με την καλή έννοια όταν βγαίνω έξω με φίλες η στο δρόμο βλέπω κορίτσια στην ηλικία μου με τον πατέρα τους αγκαλιά να φιλιούνται να αγαπιούνται να στηρίζουν ο ένας τον άλλον πόσο τρυφερό αυτό το συναίσθημα που δεν το έχω ζήσει ποτέ.....
3
 
 
 
 
σχόλια
Ξέχασα να πω το πιο σημαντικό : Δεν φταις εσύ σε καμία περίπτωση για τη συμπεριφορά του. Εκείνος θα πρεπει να νιώθει ενοχές, όχι εσύ! Αυτό να το θυμάσαι!
Επίσης, δεν είσαι η μόνη. Υπάρχουν πολλές οικογένειες που δεν έχουν καλές σχέσεις είτε με τη μητέρα είτε με τον πατέρα.Αυτα ήθελα να πω. Καλή συνέχεια!!
Καλησπέρα.Περνάω κι εγώ περίπου το ίδια με τον πατέρα μου. Με μόνη διαφορά ότι εκείνος ποτέ δεν μου έδωσε αγάπη, με παραμελουσε, έπινε κιόλας σε καθημερινή βάση, έλειπε πολλές ώρες από το σπίτι, τον έβλεπα λίγες φορές μέσα στη βδομάδα (π.χ τον έβλεπα μόνο δύο τρεις φορές τη βδομάδα) διότι δουλεύει εκτός Αθηνών αλλά με τη μητέρα μου είναι μαζί.Γενικότερα δεν ερχόταν ποτέ στις παραστάσεις κτλ. Τώρα, στα 27 μου, κατηγορεί τη μητερα μου που δεν έχουμε εγώ, η αδερφή μου και εκείνος καλές σχέσεις. Δεν χάλασε η μητέρα μας τη σχέση μας μαζί του, εκείνος χάλασε τις σχέσεις μας. Έμαθα όμως με τα χρόνια να ζω με την απουσία του. Στην ουσία μεγάλωσα χωρίς πατέρα. Είχα όμως την απεριόριστη αγάπη όλων των υπολοίπων μέσα στην οικογένεια μου εκτός από αυτόν. Τώρα πλέον εκείνος επιζητά την αγάπη που δεν τη θέλω πια. Αυτό γιατί με τα χρόνια τα συναισθήματα μου για εκείνον έχουν αλλάξει και ειναι σαν ξένος για μένα. Τώρα εκείνος θυμήθηκε να μου δείξει την αγάπη του, την οποία τη δείχνει με λάθος τρόπο. Είναι πάρα πολλοί οι λόγοι που δεν θέλω να τα ξανά βρω με τον πατέρα μου εξαιτίας όλης της συμπεριφοράς του. Προσωπικά ποτέ δεν ζήλεψα τις κοπέλες που είχαν καλές σχέσεις με τους πατεράδες τους,επειδή μου έφτανε που είχα την αγάπη της μητέρας μου, της αδερφής μου κτλ. Αλλά γενικά μπορώ να καταλάβω το συναίσθημα που κουβαλάς.. Μια συμβουλή από μένα : Προσπάθησε όσο καλύτερα γίνεται να μην σε επηρεάζει όλο αυτό και να επικεντρωνεσαι στους ανθρώπους που σε αγαπάνε γιατί οι άνθρωποι που μας γαμανε τη ψυχολογία και πατάνε τη ψυχή μας είναι χάσιμο χρόνου. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας κάνουν να νιώθουμε τύψεις, ενοχές και ο, τι άλλο θέλουν με σκοπό να νιώσουν εκείνοι καλύτερα.Εσυ και μόνο εσύ είσαι υπεύθυνη για την ευτυχία σου, κανένας άλλος, και σίγουρα όχι ο πατέρας σου. Καλύτερα να κρατάτε αποστάσεις, μέχρι εκεί. Γνώμη μου βέβαια. Εύχομαι από καρδιάς να βρεις την ευτυχία σου μακριά από αυτά που σε πονάνε και σε ταλαιπωρούν. Καλή δύναμη!! :)

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon