ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζω σε παραθαλάσσια πόλη, αρκετά κοντά στην Αθήνα. Έχω 2-3 γνωστούς άνδρες στην Αθήνα οι οποίοι μου λένε συνεχώς να έρθω για καφέ, ενώ εγω τους λέω πως τώρα που είναι καλοκαιράκι είναι καλύτερα να έρθουν αυτοί να πάμε στην θάλασσα και οχι στην πρωτεύουσα. Και συμφωνούν πως αν τους βγάλει ο δρόμος θα έρθουν, ενώ στην Αθήνα πάνε όλοι άρα και εγω. Και ποτέ δεν έρχοντε επειδή δεν τους βγάζει ο δρόμος. Και μετά απο λίγο καιρό μου ξαναλένε για καφέ ή αν έχω πάει στην πόλη και δεν τους ενημέρωσα για καφέ. Και θέλω να πάω να τους δω, αλλά το τερατάκι του εγωισμού με χτυπάει και μου λέει πως ούτε αυτοί έρχοντε να δουν εμένα. Τους έχω πει πως αν θέλουν μπορούν να έρθουν με παρέα, ενώ εγω θα πάω μόνη μου...Να σκέφτονται τα έξοδα; Και εγω θα έχω έξοδα για να έρθω Αθήνα.Αν ήθελαν να με δουν, δεν θα έρχονταν μετά απο πόσες προσκλήσεις που τους έχω κάνει και εγω, απο το να περιμένουν πότε θα πάω εγω; Γιατί ο δρόμος τους δεν τους βγάζει ποτέ σε εμένα; Όμορφη περιοχή-πόλη είμαστε... Και η βλακεία είναι οτι για να πάνε απο το ένα άκρο της Αθήνας στο άλλο, θα κάνουν περισσότερη ώρα απο το να έρθουν σε εμένα, που ποτέ δεν έρχοντε... Μόνο ένας ήρθε με την πρώτη πρόσκληση και αρκετές φορές αργότερα, ενώ εγω πήγα ελάχιστες σχεδόν ανύπαρκτες για να τον δω και ήταν μεγάλη ηλιθιότητα αυτό και το μετάνιωσα που δεν πήγαινα συχνά...