9.3.2015 | 23:29
Βλέπω όλες τις εξομολογήσεις για πανελληνίες κ αναπολώ...
Τότε που ήμουν στο νησί κ ήμουν πέρα βρέχει..Τότε που κατέβαινα τον δρόμο κοντά στο πάρκο ερχόμενη από το φροντιστήριο..Τότε που εκεί κοντά στην θάλασσα έκανα όνειρα για την ζωή μου στην πόλη...Τότε που φώναζε η μάνα μου να μην βγαίνω και παρασκευές και σάββατα αλλά εγώ δεν άκουγα..Τότε που όλοι αγχώνονταν εγώ κοιμόμουν κ έλυνα μαθηματικά στον ύπνο μου...Τότε που διάβαζα γιατί γούσταρα την γνώση κ όχι γιατί έπρεπε να το κάνω για να πετύχω..Τότε που ήμουν ανέμελη, ευτυχισμένη και ικανότατη!Τώρα.. Μες στο τσιμέντο είμαι, θάλασσα ούτε για αστείο, μες το άγχος κάθε μέρα, με το ζόρι να βγω μια φορά στις δυο βδομάδες, ούτε μαθηματικός έγινα, διαβάζω μαλακίες για να πουλάω καλύτερα στην δουλειά, ζω για να επιζώ.. Ααααααχ παίζει να ταν οι πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου..!! Τοοοοοότε.. Στα 17...:)Ωχ αμάν.. Τώρα συνειδητοποιήσα ότι έκλεισα και δεκαετία :-Ο *φααααακ*
