ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι στο διαολο παιζει πια με το κεφαλι μου; Χρειαζομαι καιρο τωρα βοηθεια και το γνωριζω. Απλως δεν ξερω πλεον τιποτα. Δεν μπορω να εμπιστευθω κανεναν, ειμαι καχυποπτη ολη την ωρα, εξαρταμαι συναισθηματικα απο ενα ατομο που με εκμεταλλευεται, κλαιω και δεν μπορω να σκεφτω λογικα οταν συμβαινει κατι, ακομη και κατι απλο. Ναι, εχω περασει και απο το σταδιο της καταθλιψης απο οτι μου ειχε πει τοτε η ψυχολογος αλλα πλεον παραπαει! δεν μπορω να οργανωσω τη σκεψη μου. το χανω συνεχως. χανομαι. θελω βοηθεια αλλα δεν μπορω να την εχω καθως δεν εχω την οικονομικη ανεση! νομιζω οτι θα τρελαθω. καθε φορα που συμβαινει κατι το νομιζω. μετα ομως ολα φτιαχνουν και ειναι σαν να μην εχει γινει ποτε τιποτα. φοβαμαι οτι αν ολα πανε οντως καλα, ξαφνικα θα γινει κατι και θα χαλασουν τα παντα. και για αυτο το κατι θα ευθυνομαι εγω. βοηθεια. ειμαι μπλεγμενη σε μια σχεση με συνδρομο στοκχολμης, μπλεγμενη σε ενα μυαλο που δεν ξερει τι να πρωτο σκεφτει και μπλεγμενη σε δυο κοσμους που ο ενας συγκρουεται με τον αλλον. απλως..βοηθεια!