ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι στα 22και πλεον αμφιβαλλω για το αν υπαρχει φιλια! Εδω και 1,5 χρονο απομακρυνθηκαμε με την πρωην κολλητη μου και δεν το εχω ξεπερασει, κι ουτε νομιζω! Ημασταν κολλητες απο την εκτη δημοτικου,περασαμε τα παντα μαζι, επιτυχιες, αποτυχιες, κλαμματα για αγορια...τα παντα! Μεχρι που πριν 1,5 χρονο και μετα απο 10 περιπου χρονια φιλιας σταδιακα αρχισε να απομακρυνεται. Την ρωτησα πολλες φορες τι συμβαινει, αν εκανα κατι που την πειραξε αλλα δεν επαιρνα σαφη απαντησεις. Περιμενα να το ξεπερασω αν οχι αμεσως μετα απο λιγο καιρο εστω, αλλα ρε παιδια βλεπω οτι εχω αλλαξει προς το χειροτερο, δεν εχω την ιδια διαθεση, σκεφτομαι καθημερινα την παλια καλυτερη μου φιλη ακομα και τωρα! Το κλαμα που εριξα μεχρι τωρα απεριγραπτο, ελεγα συνεχεια στον εαυτο μου πραγματα του τυπου "καποια στιγμη θα γινοταν, οι ανθρωπινες σχεσεις σπανια κρατανε για παντα" και αλλα τετοια για να παρηγορησω τον εαυτο μου. Αλλα οταν εφευγε η επιδραση τους; τοτε παλι βυθιζομουν στη θλιψη μου! Πρωτη φορα στεναχωριεμαι τοσο πολυ για ενα ατομο, ισως γιατι πρωτη φορα δεθηκα τοσο! Βεβαια απο τοτε αρνουμαι να δεθω παλι με καποιο ατομο τοσο, οχι γιατι δεν εμπιστευομαι, αλλα γιατι δεν εχω την ορεξη να το κανω! Βοηθεια, πραγματικα, δεν ξερω πια τι να κανω πως να το ξεπερασω και πιστευω οτι δεν θα βρω μια τοσο καλη φιλη οσο εκεινη ποτε ξανα