ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριστηκαμε τυχαια απο κοινο κυκλο και πολυ γρηγορα μου ζητησες να βγουμε, οπως και εγινε...Δεν ημουν ιδιαιτερα ενθουσιασμενη αλλα ειπα να δωσω μιαν ευκαιρια, μιας και εσυ ο ιδιος φαινοσουν επιμονος και αποφασισμενος. Απο τοτε πανε καποιοι μηνες που ειμαστε μαζι. Στην αρχη μου φανηκες σιγουρος για τον εαυτο σου, ατομο προστατευτικο, τρυφερο, φτασμενο.Αισθανθηκα ασφαλης μαζι σου. Δεν ενιωσα ερωτευμενη απο την αρχη αλλα, καθως δεν ειχα προηγουμενες εμπειριες, ειπα να το αφησω να προχωρησει...Ομως ουτε τωρα νιωθω ερωτευμενη...Και εχω δει πραγματα που δε μου αρεσουν καθολου...Με κατεβαζεις...ασχημο αυτο, πολυ ασχημο να το λεω για ενα ατομο που επελεξα να βαλω στη ζωη μου, ομως ετσι νιωθω...Με πνιγει που νιωθω οτι αν σου πω οτι θελω να βγω με την παρεα μου μια μερα αντι με εσενα εσυ, αν και δε θα μου φωναξεις, εμμεσα θα με κανεις να αισθανθω ασχημα, οτι σε παραταω, αφου το μονο ατομο που εχεις στη ζωη σου ειμαι εγω.Κρεμιεσαι απο πανω μου, εξαρτασαι απο μενα, με περιοριζεις, ζηλευεις, εισαι κτητικος και το θεμα ειναι οτι αυτο το θεωρεις αγαπη...Την αγαπη δεν τη βλεπουμε με τα ιδια ματια...Αγαπη ειναι να αφηνεις τον ανθρωπο σου να σε επιλεγει καθε μερα, οχι να τον γεμιζεις τυψεις επειδη "δε μπορεις να ζησεις χωρις αυτον". Η σχεση ειναι η δεσμευση μεσα απο την ελευθερια...Α και ο αρνητισμος δεν ειναι ωραιο πραγμα στον ανθρωπο...και δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι κακοι...Το χειροτερο ειναι οτι εσυ εισαι οπως βλεπεις τους αλλους...Και το θεμα ειναι πως δε μπορω να το τελειωσω, γιατι σε νοιαζομαι και σκεφτομαι και τις ομορφες στιγμες μας...Φταιω κι εγω που δεν μιλαω..Πως να το διαχειριστω;