ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.6.2013 | 21:17

Βοηθεια!

Εχω μια πολυ σημαντικη αποφαση να παρω κι θελω την συμβουλη σας.. Οσες πιο πολλες γνωμες τοσο το καλυτερο.Η κατασταση: βρισκομαι σε μια οικογενεια με πολλα προβληματα με κυριοτερο αυτη τη στιγμη τη ψυχολογικη κατασταση της μητερας μου. Ειναι ολομοναχη στον κοσμο (μονο εμενα κι την αδερφη μου εχει) κι γενικα πιστευει οτι η ζωη της ηταν μια αποτυχια. Αυτο που συμβαινει ειναι οτι μου ασκει ψυχολογικη βια. Δουλεουμε μαζι στην οικογενειακη επιχειρηση κι ζουμε κι μαζι στο ιδιο σπιτι. Τα τελευταια 8 χρονια με βριζει συνεχως. Τελευταιο επιτευγμα ειναι οτι ειμαι πουτ*** κι οτι με εχει πηδη*** ο μισος αντρικος πληθυσμος της πολης.. Η πραγματικοτητα ειναι οτι ειχα σχεση με ενα παιδι κι κοιμομουν σπιτι του 1 φορα την εβδομαδα..Μερικες φορες απο το ενα αυτι μπαινουν κι απο το αλλο βγαινουν.. Αλλες φορες , οπως αυτη που ζω τωρα, με επηρεαζουν παρα πολυ.. Ξερω οτι δεν τα εννοει κι οτι δεν πρεπει να δινω βαση αλλα δεν αντεχω αλλο.. Μεχρι τωρα ελεγα "κατσε να γινει κι αυτο μπας κι καλυτερεψουν τα πραγματα" αλλα προφανως τιποτα δεν καλυτερευει..Της ειπα οτι αν δεν μου ζητησει συγνωμη δεν ξαναπαταω στη δουλεια κι μου ειπε οτι "κι λιγα σου ειπα, αν δεν στα πω εγω ποιος θα στα πει?" κι αλλα τετοια τρελα..Υπαρχει μια πολυ σοβαρη πιθανοτητα για δουλεια στην Αθηνα. Το οποιο σημαινει οτι φευγω απο την μικρη επαρχιακη πολη παω στην Αθηνα που δεν ξερω σχεδον κανενα, εχω ενα βασικο μισθο , τα φερνω ισα ισα βολτα αλλα δεν εχω αυτη την πιεση πανω απο το κεφαλι μου.. Γιατι αληθεια σας λεω,νομιζω οτι θα τρελαθω οπου να ναι..Απο την αλλη, την αγαπω την πολη μου, εδω ειναι οι φιλοι μου, η δουλεια μου, η ζωη μου.. Δυστηχως δεν μπορω να δουλεψω στο αντικειμενο μου στην πολη μου. Ειμαι στο τσακ να τα παρατησω ολα κι να φυγω.. Οπως καταλαβαινετε τοσα χρονια εχω κανει οτι μπορουσα για να καλυτερεψει η μεταξυ μας κατασταση. Απο ηρεμες συζητησεις μεχρι φωνες, ψυχολογους κι οτι αλλο μπορειτε να φανταστειτε..Να φυγω λοιπον κι να τα παρατησω ολα ή να μεινω κι να το ανεχτω? Την λυπαμαι κι λιγο γιατι ειναι πραγματικα μια δυστηχισμενη γυναικα με πολλα προβληματα κι ειμαστε το μονο που εχει στη ζωη.. Αλλα δεν πρεπει να κοιταξω κι λιγο τον εαυτο μου κι να τον προστατεψω?
 
 
 
 
Scroll to top icon