ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

γεια σαςθα σας μιλησω για μια παραξενη ασθενεια (αν και η λεξη ασθενεια ειναι βαρια λεξη για μενα) την οποια δεν γνωριζουν πολλοι ανθρωποι.ειναι η ιψδ. ειναι κατι που το εχω απο την εφηβεια, σταματαει σε καποιες φασεις (μπορει και χρονια) και επανερχεται ειδικα οταν εχω πολυ αγχος και στρες και ειμαι μονος παρεα με τις σκεψεις. για να καταλαβετε τι ειναι αυτο : ας πουμε οτι καποιος ανθρωπος εχει μια παραξενια να θελει να ειναι σιγουρος οτι εκλεισε την πορτα του σπιτιου του πριν φυγει απο αυτο. αυτο ειναι μια παραξενια ας πουμε. ο ψυχαναγκαστικος θα ελεγξει 20 φορες αν την εχει κλεισει! ας πουμε οτι καποιος ανθρωπος θελει να ειναι παντα καθαρος και φοβαται λιγο τα μικροβια. αυτος μπορει να πλενει τα χερια του 5 φορες τη μερα. ο ψυχαναγκαστικος μπορει να τα πλενει 50 φορες και μαλιστα συνεχομενα! αυτα ειναι δυο απλα παραδειγματα και μαλιστα light!! υπαρχουν παραδειγματα που ειναι απιστευτα και μερικα απο αυτα οταν τα ακους γελας! ειχα διαβασει ενα βιβλιο με τετοια παραδειγματα και ακομα κ εγω που εχω το θεμα αυτο γελασα. εγω δε θελω να αναφερθω σε λεπτομερειες. θα πω μονο στο περιπου μερικα απο τα δικα μου παραδειγματα : θελω να ειμαι σιγουρος οτι τα χερια μου ειναι παντα καθαρα, ειμαι παρατηρητικος σε ψυχαναγκαστικο σημειο, οποτε μπορει να κολλησω σε μια ηλιθια λεπτομερεια και να κολλησω, αν καποιος μου πει κατι και δεν το ακουσω καλα, του ζηταω (πολλες φορες ξανα κ ξανα) να το επαναλαβει για να σιγουρευτω και να ηρεμησω, αλλιως κολλαω. μερικοι δε μ λενε και εκει ειναι που μεγαλωνει το αγχος. οταν γραφω κατι δε θελω να κανω λαθη και αν κανω μπορει να σβησω την προταση ή και ολοκληρη παραγραφο και να αρχισω απο την αρχη. και πολλα αλλα. ειναι αρκετα βασανιστικο και ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ! ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΩ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ! Θα μου πειτε, γιατι δεν πας σε κανα τρελογιατρο; Εχω παει φυσικα. Εχω κανει και τη λεγομενη συμπεριφορικη, εχω παρει και χαπακια. Αλλα τελικα καταλαβα οτι αυτα δε με βοηθησαν. Οποτε δεν υπαρχει λογος να αρχισω παλι τα ιδια και να δωσω ενα σωρο λεφτα χωρις λογο και αποτελεσμα. Πιο παλια ειχα ξεπερασει τα ψυχαναγκαστικα μου οταν εμαθα οτι πεθανε ενας πολυ καλος μου φιλος. Αυτο ηταν τοσο μεγαλο σοκ που με εκανε να απαλλαγω απο τους ψυχαναγκασμους που ειχα τοτε. Ωστοσο, εδω και λιγο καιρο εχουν επανελθει. Αυτο σημαινει οτι οι ψυχαναγκασμοι εχουν πιο βαθια ψυχολογικη ριζα και μια συμπεριφορικη δεν αρκει. Μπορει και να μην κανει και τιποτα απολυτως. Τι σου κανει ο συμπεριφορικος γιατρος; Αν πχ πλενεις τα χερια σου 100 φορες τη μερα, σταδιακα σου λεει να το κοψεις. Τη μια μερα σου λεει πλενε τα 80, την αλλη 60, μετα 40 κτλ. Το λεω σχηματικα. Σου δινει τετοια τεστακια, homework που λεγαμε και στο φροντιστηριο αγγλικων. Τι να το κανεις; Αν μετα σου εμφανιστουν αλλα συμπτωματα; Τζαμπα εδωσαν τοσα λεφτα οι γονεις μου σε αυτον. 70 ευρω την ωρα ηθελε ο κυριος! Ελεος! Οριστε τωρα μεσιε, εχω ξανα ψυχαναγκασμους. Αυτο που σκεφτομαι ειναι οτι χρειαζομαι ενα πολυ ισχυρο ΘΕΤΙΚΟ αυτη τη φορα σοκ για να συνελθω. Γυρναω πισω στο παρελθον μου, στην παιδικη (κρισιμη) ηλικια και στην εφηβεια μου και σκεφτομαι τι εκανα λαθος, τι εφταιξε και εφτασα εδω, γιατι ειμαι ετσι, γιατι να πρεπει να μου συμβαινει αυτο; Ειναι που ημουν καλος μαθητης και εδινα πολλη σημασια στα μαθηματα και στο διαβασμα; Θυμαμαι οτι παντα διαβαζα πολυ, αλλα σχεδον παντα για να γραψω καλα στις εξετασεις. Οχι απο ευχαριστηση. Απο συνηθεια. Επειδη επρεπε. Επειδη δε μπορουσα να κανω αλλιως. Για να ευχαριστησω τους γονεις μου ισως. Επειδη δεν ειχα παρεες και χομπι. Επειδη ποτε κανεις δε μου εδειξε εναν αλλο δρομο περαν απο αυτον του σχολικου διαβασματος. Εφταιγε η απαισια σχεση που ειχα με τον αδερφο μου; Οτι με τους γονεις μου δεν ειχαμε και την καλυτερη επικοινωνια; Οτι μισουσα τους συμμαθητες μου; Το bullying που υπεστη; Για ολα αυτα δεν ενδιαφερθηκε να μαθει ο συμπεριφορικος. Τον ενοιαζε μονο αν επλυνα τα χερια μου 10 φορες οπως ειχαμε συμφωνησει (παραδειγμα λεω). Νομιζω πως τα ψυχαναγκαστικα ατομα ειναι ατομα που δεν εχουν μαθει να διασκεδαζουν πραγματικα, να βλεπουν τη θετικη οψη των πραγματων, να ειναι χαλαροι, να αφηνονται στα πραγματα, να μην το σκεφτονται πολυ και το αναλυουν. Δεν εχουν μαθει να ειναι ελευθεροι. Δεν ξερω τι στο καλο φταιει για να ειμαι ειλικρινης, αυτο που ξερω ειναι οτι θελω επιτελους να απαλλαγω μια για παντα απο αυτο το πραγμα. Υπαρχει κανεις που εχει περασει ή περναει το ιδιο; Καμια συμβουλη; (εκτος απο το να παω στο γιατρο). ΥΓ.Για να γραψω αυτο το κειμενο εκανα παρα πολλη ωρα λογω των ψυχαναγκασμων. αν εκανα καποιο λαθος εγραφα απο την αρχη την προταση. ΥΓ2.Αν παω καπου απομακρυσμενα, φοβαμαι οτι θα δω κατι παραξενο και θα κολλησω και ετσι αποφευγω να πηγαινω σε μακρινα μερη. ΥΓ3.ΟΥΦ...:(