ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σπουδάζω σε μια πόλη δύο ώρες απ'το σπίτι μου σε μια σχολή που δεν μου αρέσει αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, απλώς δεν έχω καμία παρέα... στο πρώτο έτος είχα γνωρίσει καποιες κοπέλες αλλά λόγω κακής ψυχολογίας δεν έβγαινα πάντα μαζί τους με αποτέλεσμα να δεθουν μεταξύ τους (λογικό και καλά έκαναν). είμαι όλη μέρα μέσα στο σπίτι και βλέπω τηλεόραση η ζωή μου δεν έχει κανένα νόημα αφού με τη σχολή δύο φορές την εβδομάδα πάω με το ζόρι ....έχω σχέση μέσω απόστασης οπότε βλεπομαστε ανά δίμηνο το λιγότερο...δεν ξέρω τι να κάνω με τις παλιές μου παρέες έχουμε χαθεί είτε επειδή δουλεύουν είτε λόγω απόστασης.... θέλω απλα να τα παρατήσω και να γυρίσω πίσω στην οικογένεια μου, όχι ότι εκεί έχω παρέες αλλά θα έχω τους δικούς μου ανθρώπους να πω μια κουβέντα.... τεράστια η μοναξιά και δυστυχώς δύο χρόνια τώρα δεν παλεύεται προσπαθώ όσο μπορώ, αλλά αυτή η απογοήτευση με πνίγει...και σκέφτομαι ότι αφού δεν μπορώ τώρα να κάνω φίλους με τόσους συμφοιτητές γύρω μου, όταν φύγω από δω τι;; Απογοήτευση σκέτη και για τη σχολή και γιατί περίμενα τα φοιτητικά μου χρόνια διαφορετικά... έχω ένα φίλο εδώ αλλά έχει κοπέλα οπότε δεν τον βλέπω συχνά... το μόνο καλό είναι ότι έχω το αγόρι μου που πραγματικά με στηρίζει και με το παραπάνω μιλάμε σχεδόν όλη μέρα και κάτι γίνεται, αλλά δυστυχώς λόγω της απόστασης (800 χιλιόμετρα) είναι δύσκολα τα πράγματα.... συγγνώμη για όλο αυτό το κείμενο αν σας κούρασα, ξέρω θα μου πείτε οι περισσότεροι να βγάλω την σχολή αλλά δεν έχω αυτή τη δύναμη να συνεχίσω και χρωστάω πολλά μαθήματα.... Υ.Γ. συγγνώμη που σας κούρασα αλλά ήθελα κάπου να τα πω να ηρεμισω.. είμαι δεύτερο έτος...