ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γειά σας!!!!Νωμιζω μετά από μια τεράστια υπομονή δυο χρόνων σχεδόν ήρθε η στιγμή να σκεφτώ πολύ σοβαρά να παρατήσω την σχέση μου!!βαρεθηκα να κάνω υπομονή από τότε που τα φτιάξαμε με την συμπεριφορά της μητέρας του.Αρχιζω να σκέφτομαι διάφορα ότι αν πχ θα παντρευτούμε του έχουν μείνει ψυχολογικό και θα τα κάνει στην δικιά μας οικογένεια ,ή ότι κάτι πάει στραβά με την οικογένεια του. Όλοι έχουμε τα πρόβληματα μας αλλά αυτό είναι για ψυχίατρο.Χωρις να της έχω κάνει κάτι με κατηγορεί για πράγματα που δεν ισχύουν ,όπως ότι την απωθω , δεν συμπεριφερομαι σωστά , ότι πάω σπίτι της και δεν χαιρεταω ,λέει στο αγόρι μου ότι δεν θελει να πηγαίνω και πολλά άλλα. Αυτή μένει με τον σύντροφό της και την είδα προχθές το βράδυ αλλά ήταν σκοτάδι και όταν με ειδε εξαφανίστηκε και είπε ότι με άκουσε να λέω τι δουλειά έχει αυτή τέτοια ώρα εδώ ενώ δεν ισχύει γιατί δεν ήμουν σίγουρη ότι ήταν αυτή και το μόνο που σχολίασα ήταν ποια ήταν αυτή κσι γιατί όταν με ειδε εξαφανίστηκε....Η συμπεριφορά της στα παιδιά της είναι απαράδεκτη τους αφήνει σημειώματα ότι δεν σας θέλω για παιδιά ,μακρυά από εμένα ,και πολλά άλλα έχω ακούσει και έχω δει ,πιάτα απλυτα δύο εβδομάδων ,χωρις φαγητο ,χωρις καθατιοτητα, (βεβαια δεν ειναι και μωρα μπορουν να παρουν τα ποδια και τα χερακια τους)όπως και να το κανεις αυτά πληγώνουν μόλις είδα το σημείωμα εκλαψα πολύ.Να μην πηγαίνω σπίτι του δεν είναι λύση έχω προσπαθήσει πολλές φορές να το εφαρμόσω αλλά δεν γίνεται, το δικό μου είναι πολύ πιο μακρυά και δεν βολεύει. Δεν ξέρω δεν έχω άλλο κουράγιο και υπομονή να τον βοηθήσω και δεν ξέρω αυτή η κατάσταση που μπορεί να οδηγηθεί στο μέλλον, φοβάμαι και για την ψυχολογία μου, υπάρχουν τόσα σοβαρά πρόβληματα δεν θέλω να στεναχωριεμαι και με αύτα...Εσείς τι λέτε?