ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

To χειρότερο απ' όλα είναι που δε σε μισώ πραγματικά. Έχω νεύρα, ναι, αλλά δε σε μισώ. Κάτω από όλα, η αλήθεια είναι ότι αν σε μισώ για κάτι είναι που μου λείπεις. Ή τα βάζω με τον εαυτό μου που σου επέτρεψα να μου λείπεις. Μου λείπουν τα βράδια που κοιμόμασταν μαζί. Η κουρτίνα που δεν είχες βάλει στο υπνοδωμάτιο και με εκνεύριζε το φως το πρωί. Οι προσπάθειες να πετύχεις τον καφέ όταν ξυπνούσα. Μου λείπει να σε πιάνει ροχαλητό και να γελάω και να το καταλαβαίνεις και να προσπαθείς να σταματήσεις να ροχαλίζεις (για λίγο). Μου λείπει η καλημέρα σου κάθε πρωί. Μου λείπει να έρχεσαι στη δουλειά και να μου στέλνεις ηλίθια στίκερς στο τσατ και να σε πειράζω που κάνεις σαν δεκαπεντάχρονο. Και μετά να σου στέλνω καρδούλες. Μου λείπουν οι ιστορίες σου και το άγγιγμά σου και η μυρωδιά σου και η ανάσα σου. Μου λείπει η ώρα που έλεγες "έρωτά μου", σα να ήταν το τελευταίο πράγμα που θα πεις ποτέ. Και όλα αυτά, χαμένα για τη βολή σου.