ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από μικρή που ήμουν, πάντα τα βράδια του Σαββάτου, τα πέρναγα μέσα, κλεισμένη στο δωμάτιο μου, με μία κούπα ζεστή σοκολάτα και το laptop αγκαλιά, τους γονείς μου στο καθιστικό να βλέπουν τηλεόραση και να γελάνε, οι φωνές των χαρούμενων ανθρώπων, πάντα εκεί, να διαπερνούν το παράθυρο, να μου τρυπούν τα αυτιά και να μου θυμίζουν πόσο μόνη είμαι, που το κινητό μου δεν χτυπάει ποτέ, ούτε κανείς μου στέλνει μήνυμα να δει αν είμαι καλά, που δεν έχω κανέναν να βγω έξω, εκτός από τους γονείς μου, που τρέμω και λαχταράω ένα αντρικό χάδι, μια χουχουλιάρικη αγκαλιά, ένα παθιασμένο φιλί, μια σχέση.Από μικρή, έτσι πέρναγα τα Σαββατόβραδα. Τώρα στα 21 μου, δεν έχει αλλάξει κάτι.. :’(