ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

To cut a long story short τα προηγούμενα χριστούγεννα στο οικογενειακό τραπέζι γνώρισα κάποιον (δεν έχουμε οικογενειακή σχέση). Αυτός είναι 29 και εγώ 20, μένει στο San Fransisco και εγώ στο Λονδίνο… Και παρόλ'αυτα νομίζω πως τον ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που του μίλησα - δεν είχα τέτοια χημεία πότε και με κανέναν μέχρι τώρα. Από τα χριστούγεννα αρχίσαμε να μιλάμε με μυνήματα με την προοπτική ότι θα βλεπόμασταν τον Αύγουστο για να μπορέσουμε να γνωριστούμε καλύτερα και από κοντά. Έφτασε ο Αύγουστος...και βγήκαμε αρκετές φορές, περνούσαμε τέλεια μαζί αλλά όταν πήγαινε να γίνει κάτι υπήρχε πάντα αμηχανία.. εγώ περίμενα να κάνει αυτός την κίνηση γιατί φοβόμουν να πάρω εγώ την πρωτοβουλία και τελικά έφτασε η μέρα που έπρεπε να φύγει και μόνο ένα φιλί δώσαμε… και ενώ ακόμα και αφού έφυγε συνέχισε να μου μιλάει και να είναι γλυκούλης, τον τελευταίο καιρό έχει εξαφανιστεί και δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι αν τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν δεν είχα φοβηθεί και αν δεν είχα πει και κάνει αυτά που ήθελα πραγματικά!τελικά η φράση:"καλύτερα να μετανιώνεις για αυτά που έκανες παρά για αυτά που δεν τόλμησες να κάνεις" είναι τόσο σωστή!άραγε θα μας δωθεί ποτέ η ευκαιρία να είμαστε μαζί;