ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οχι οτι εχει σημασια η μερα, πλεον ολα τα βραδυα μου φαινονται ιδια.Δεν εχω λιγο χρονο με τον εαυτο μου, παραπονιεμαι συνεχεια...και εσυ παλι λειπεις.Αραγε ποτε θα συνειδητοποιησω οτι εχουμε χωρισει και θα σταματησω να σε ψαχνω ασυναισθητα αναμεσα στα σεντονια? Ποτε θα αποδεχτω οτι καθε πρωι δεν θα ξυπνας διπλα μου για να μου φτιαξεις τηγανίτες?Κι ομως , εμφανιζεσαι, ταραζεις την ησυχια μου και δεν μπορω να το διαχειριστω. Εισαι διπλα μου πολλα πρωινα, απο εκεινα που ο καιρος εξω ειναι μουντος και ολοι θελουν να μεινουν λιγο παραπανω στο κρεβατι...Εμφανιζεσαι αλλα παλι φευγεις..Σε καποιους δεν παει το φευγιο μα εσυ γεννηθηκες μ αυτο. Εσυ γεννηθηκες για να φευγεις.Αν είναι να φύγεις, παλι, μη μου αφήσεις σημειώματα, λουλούδια και συγγνωμες. Δε σώζουν καταστάσεις αυτά. Ούτε ζωντανη θα με κρατησουν. Και να ξέρεις, θα τα πετάξω. Δε θα αφήσω τίποτα να σε θυμιζει. Από αντιδραση. Αφού δε με θες, δε θα σε θέλω. Αφού θες να φύγεις, θα σου ανοίξω την πόρτα.Και μετα παλι ενας φαυλος κυκλος με εμενα να σε χρειαζομαι περισσοτερο απο ποτε και συ να ερχεσαι, να με γεμιζεις, και να φευγεις...σαν ενας απλος περαστικος...Β.