ειναι ενας συναδελφος με τον οποιο εργαζομαστε πανω σε ενα προτζεκτ. εκεινος ειναι ο υπευθυνος για να το τρεχει και να δινει τις αναφορες στους προισταμενους. τελος παντων, καθημερινα με ρωταει τι κανω και πως παει, λογικο αλλωστε συνεργαζομαστε, ωστόσο δεν καταλαβαίνω γιατι χρειάζεται να διατηρούμε τετοιες ευγένειες. την δουλεια μας αλλωστε θελουμε να κανουμε. εχω κουραστει οι κατα τα αλλα τυπικες μου σχεσεις να εχουν ενα τοσο μεγαλο κλιμα ευγενειας γυρω τους. θα ηθελα καποιος να με ερωτευτει, να ενδιαφερθει πραγματικα για εμενα, να με προσεγγισει στην ζωη μου. αυτες οι ευγενειες μεταξυ γνωστων, οκ, αλλα τις νιωθω σαν πονο στο μικρο μου δαχτυλακι. δεν ξερω αν με νιωθετε.. ειναι ξεκαθαρα δικο μου θεμα, απλως και μονο επειδη εχω πηξει σε γνωστους και εχω κουραστει να με ρωτανε ταχα μου ερωτησεις αν ειμαι καλα κλπ ενω διατηρουν μια τυπικη σχεση απεναντι μου. θες κατι; παρτο, αλλα ασε με και μενα στον πονο μου, μονο μου.