ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πήγα το πρωί στην πόλη για δουλειές και για να μην πάω με το αμάξι μέσα στην κίνηση και στους στενούς δρόμους, το άφησα σε ένα δημόσιο πάρκινγκ και ξεκίνησα σηνάμενη-κουνάμενη να πάω στο κέντρο, απόσταση 1 χλμ. περίπου. Στα 100 μέτρα περίπου ερχόταν απο πίσω μου ένα αμάξι και ελάττωνε ταχύτητα αλλά δεν έδωσα σημασία. Μάλλον σκάναρε την πίσω όψη μου και όταν έστριψα για να κοιτάξω τον δρόμο, είδε και την μπροστινή και όρμηξε. Σταματάει ακριβώς δίπλα μου ένας 60-65άρης και με ρωτάει αν πάω στο κέντρο. Του απαντάω πως ναι και μου κάνει την πρόταση να πάμε μαζί. Σκάω ένα αμυδρό χαμόγελο και του λέω ''όχι ευχαριστώ'', λέει εντάξει και το γκαζώνει να φύγει και σταματάει ξανά και μου λέει ''στο είπα για να μην περπατάς'', σκάω ένα πιο μεγάλο χαμόγελο και του απαντώ ''ναι, ναι... δεν πειράζει, θα περπατήσω''. Δεν είπε τίποτα και έφυγε. Όλα αυτά έγιναν σε δρόμο με κίνηση και οχι σε κανά ερημικό δρομάκι. Θα πει κάποιος ''κοπελιά, αν ήταν κανάς 30άρης, που σου άρεσε, θα έμπαινες;'' και θα πω πως δεν ξέρω τι θα έκανα, αλλά με μεγαλύτερες πιθανότητες στο οχι.Λέτε βρε παιδιά να τον παρεξήγησα τον άνθρωπο και να ήθελε απλώς να μην κουραστώ;;; Χαχαχαχαχα....