10.1.2012 | 03:30
Το βρήκα αλλά...τώρα τί κανω.
Γεια χαρά σε όλους.Μοιράζομαι αυτή την εξομολόγηση με τη σκέψη ότι ίσως να βοηθήσει και κάποιον άλλο εκεί "έξω".Μέσα από ένα κείμενο που διάβασα κατάλαβα κάτι που εξηγεί πολλά απ' την λειψή συμπεριφορά μου ως ενήλικο άτομο και άντρα.Η απώλεια του πατέρα μου πριν την εφηβεία, πέρα απ' τα όσα αρνητικά συναισθήματα που προκάλεσε, μου άφησε και μια ακόμα "αναπηρία".Το να μην έχω μάθει πως να είμαι και πως να φέρομαι σαν άντρας. Γι' αυτό παραμένω ακόμα παιδί και πέρα όλων των άλλων αρνητικών, δεν αποκομίζω και τον απαιτούμενο σεβασμό των άλλων.Μετά από 15 χρόνια το κατάλαβα και αυτό.Αναρωτιέμαι πως θα μάθω σε αυτήν την ηλικία όλα εκείνα τα βασικά που ήδη θα 'πρεπε να ξέρω και πως θ' αναπληρώσω όλο αυτό το κενό. Υπομονή, επιμονή και...
