Και βέβαια μπορείς να αλλάξεις τη ζωή σου. Τίποτα όμως δε μας χαρίζεται. Χρειάζεται δουλειά, συνήθως σκληρή. Θέλεις να φύγεις μακριά από όλα, ωραία και πες το έκανες, τι θα κάνεις από εκεί και πέρα; Εγώ προτείνω να ηρεμήσεις και να δεις τα πράγματα πιο θετικά. Έχεις μια δουλειά στο αντικείμενο σπουδών σου, αρκετά σημαντικό αν σκεφτείς πως πολλοί πτυχιούχοι όχι απλά δεν ασχολούνται με το αντικείμενο τους, αλλά δεν έχουν καν δουλειά. Το μεταπτυχιακό και η διπλωματική ναι μεν είναι δυσκολα, αλλά είναι ένα πλας. Και για εσένα προσωπικά και για το βιογραφικό σου. Είσαι τυχερή που η οικογένειά σου σε στηρίζει, κάνε λίγη υπομονή πιέσου με το διάβασμα και θα δεις όλα θα πάνε καλά. Και μην απομακρύνεσαι από τους φίλους, είναι σημαντικο κεφάλαιο στη ζωή μας.
5.1.2019 | 12:12
Βρίσκομαι σε αδιέξοδο...
Είμαι 23 χρονών, ζω με τους γονείς μου, έχω μια δουλειά part time πανω στο αντικείμενό μου και κάνω μεταπτυχιακό στην πόλη μου. Ολα φαίνονται να κυλάνε πολύ καλά και ήρεμα και να έχω μια φυσιολογική ζωή, σε σχέση με όσα ακούμε στις μέρες μας. Όμως τον τελευταίο καιρό νιώθω οτι η ζωή μου έχει μετατραπεί σε εφιάλτη. Ολα ξεκίνησαν από τη διπλωματική. Δεν το πήρα ζεστά απο την αρχή. Η αλήθεια είναι πως η σχολή που τελείωσα δεν με ενθουσίαζε ποτέ αν και θεωρείται αρκετά καλή.. όμως εγώ απλά προσπαθούσα να κάνω ότι καλύτερο μπορώ, την τελείωσα και τελικά μπήκα σε μια κατάσταση στην οποία έχω εγκλωβιστεί αφού δεν μπορώ να ολοκληρώσω τη διπλωματική ενώ από τη δουλειά και το σπίτι περιμένουν να τελειώσω και στο πανικό μου πάνω τα έχω κάνει χάλια γενικά. Την καθυστερώ όσο μπορώ ενώ ταυτόχρονα δεν έχω όρεξη να πάω στη δουλειά μου και σκέφτομαι να την αφήσω, δεν έχω όρεξη για το οτιδήποτε, νιώθω οτι δεν μπορώ να κάνω τίποτα, η ζωή μου έχει καταστραφεί και όλα μου φαίνονται άθλια. Έχω απομακρυνθεί από όσες παρέες μου έχουν μείνει και κλείνομαι σπίτι όπου προσπαθώ να μην είμαι τελείως χάλια για χάρη της οικογένειάς μου. Όταν όμως είμαι μόνη μου κλαίω και σκέφτομαι πως θα γίνει να τα παρατήσω όλα και να φύγω μακριά και να γίνουν όλα αυτά που περνάω τώρα ένα μακρινό όνειρο. Δεν βρίσκω όμως τη δύναμη να το κάνω και ουτε έχω την οικονομική δυνατότητα.. και δεν ξέρω τι πραγματικά θέλω να κάνω και απλά συνεχίζω να επιβιώνω χωρίς κανένα νόημα. Νιώθω ότι αν τα παρατήσω θα είμαι μια αποτυχημένη και θα απογοητεύσω πολύ κόσμο και κυρίως τους γονείς μου, που έχουν προσπαθήσει πολύ σκληρά και έχουν στερηθεί πολλά για να με μεγαλώσουν και να με σπουδάσουν ώστε να μη περάσω αυτά που πέρασαν και εκείνοι. Όμως πονάω δεν μπορώ άλλο. Βασανίζομαι πολλά χρόνια τώρα με λάθος επιλογές, άγχος και κρίσεις πανικού. Κάνω 3 χρόνια ψυχοθεραπεία και να πώ την αλήθεια με έχει βοηθήσει και έχω βρει τι φταίει και τα έχω κάνει έτσι χάλια στη ζωή μου αλλά δεν μπορώ να το σταματήσω. Ξέρω πως η δύναμη βρίσκεται μέσα μου αλλά δεν μπορώ να την βγάλω. Και όσο το καθυστερώ τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα όπως τελικά αποδείχθηκε. Μπορώ όμως τώρα να αλλάξω τη ζωή μου;;
1