Το ότι δεν σου συστήθηκε δεν συνιστά εκφοβισμό (bullying). Ούτε η αποδοκιμασία συνιστά εκφοβισμό , αν και εσύ εκφοβιζεσαι απ' όλα αυτά . Μέχρι την 5η εξομολόγηση πίστευα ότι πρόκειται για κάποια προϊσταμένη και ότι υπήρχε δομική πίεση να υπακούς εντολές κλπ. Μήπως όμως το έχεις κάνει και εσύ τεράστιο στο κεφάλι σου ; Μήπως της δίνεις πολύ χώρο ή μήπως δίνεις πολλή σημασία στις αντιδράσεις της ; Άσε που νομίζω πατάει γενικότερα στην ανασφάλειά σου (της ζητάς άδεια για να εφαρμόσεις κάτι, το βλέπει ως αδυναμία κλπ).
13.7.2019 | 10:47
Bullying 5
Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για το κουράγιο και τα λόγια συμπαράστασης. Κάποιοι από εσάς μου ζητήσατε να γράψω πως μου έγινε το bullying από αυτό το άτομο. Λοιπόν, ξεκίνησα να δουλεύω στην εταιρία 2 μήνες πριν, και ιεραρχικά είμαι σε ανώτερη βαθμίδα από το άτομο που μου προκάλεσε το bullying. Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο τμήμα, το άτομο αυτό ούτε μου συστήθηκε ούτε που είπε κάτι αλλο ως καινούργια συνεργάτιδα. Έπρεπε να δουλεύω μαζί της και να της δίνω οδηγίες και εντολές για διαφορά πράγματα. Ε λοιπόν σιγά σιγά άρχισε να κριτικάρει τα πάντα. Ο,τι κι αν έκανα, το περνούσε από κόσκινο κι έλεγε ο,τι αυτό είναι αναποτελεσματικό. Της ζήτησα να μου δώσει ιδέες που πιθανώς να ήταν πιο αποτελεσματικές (σημειωτέον αυτή είναι στην εταιρία εδώ και μια δεκαετία) και γύρισε και μου είπε ότι δεν είναι δίκη της δουλειά. Οσο σκληρά κι αν δούλευα, τίποτα δεν της άρεσε. Κάπου στον 1 μήνα, υπήρξε μια διαφωνία μεταξύ μας κατά τη διάρκεια της οποία μου φώναξε μπροστά σε όλους και έκανε και χειρονομίες αποδοκιμασίας μπροστά σε συναδέλφους. Μου είπε φωναζοντας ότι έπρεπε να είχα ακολουθήσει κάποια άλλη διαδικασία προκειμένου να αποφύγουμε κάποια λάθη. Το θέμα έφτασε στο διευθυντή. Από εκείνη τη μέρα, άρχισε κανονικά να με σχολιάζει αρνητικά μπροστά σε άλλους. Της ζητούσα κάτι και έκανε επιφωνήματα αποδοκιμασίας και γύριζε τα μάτια της ξεφυσώντας θεωρώντας ότι αυτό που της ζήταγα ήταν ανοησία. Επίσης άρχισε να υποτιμά τη νοημοσύνη μου και μου έκανε ερωτήσεις προκειμένου να τεστάρει τα αγγλικά μου και τη νοημοσύνη μου. Ώσπου κάποια στιγμή πριν 2 εβδομάδες, χωρίς να κάνω τίποτα, μου φώναξε μπροστά σε άλλους και μου είπε ότι υπάρχει κάποιο λάθος (όχι δικό μου) σε κάποιο έγγραφο και θα πρέπει να ‘τσακιστω’ να ζητήσω βοήθεια. Παιδιά ένιωσα εξευτελισμενη. Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Οι συνάδελφοι ήξεραν τι περνούσα τόσο καιρό.Δεν είναι μόνο τα αρνητικά σχόλια για τη δουλειά μου και η αρνητική κριτική, αλλά και ο τρόπος που μου τα έλεγε. Να συμπληρώσω επίσης ότι κάθε φορά που τη ρώταγα κάτι μου απαντούσε αγριεμένη ‘δεν ξέρω’ ή ότι ‘έτσι και αποφασίσω να κάνω αυτό που είχα στο μυαλό μου’ θα ήταν λάθος κι ότι αυτή δε θα με υποστήριζε. Καταλαβαίνετε ότι η αυτοπεποίθηση μου έπεσε στα τάρταρα. Ενώ εγώ στην ουσία ήμουν τι δικό της ‘αφεντικο’, έφτασα σε σημείο να ζητάω την ‘αδεια’ της για να εφαρμόσω κάτι.Να σημειώσω ότι ο διευθυντής του τμήματος μου είναι πολύ καλός της φίλος και γι αυτό προφανώς δεν με υποστήριξε. Η Δευτέρα είναι πολύ κρίσιμη μέρα. Ο union rep μου θα πάει στον διευθυντή ολόκληρης της εταιρίας και θα με εκπροσωπήσει. Δυστυχώς αν δεν υπάρξει αποτέλεσμα, θα αναγκαστώ να παραιτηθώ.
5