ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω υποστεί bullying σε όλες τις σχολικές τάξεις. Δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά που με ενοχλούσαν ήταν παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, παρά οι συμμαθητές μου. Μία φορά στη ζωή μου, έτυχε να με πειράξει ένα μικρότερο παιδί στο δημοτικό αλλά επειδή δεν το φοβόμουν, έτσι όπως κρατούσε με το χέρι του ένα μπουκάλι νερό, του έριξα μία κλωτσιά και το μπουκάλι φτάνει στην άλλη άκρη (ένιωσα λες και ήμουν κάποια από αυτούς που βλέπεις στην τηλεόραση κάνοντας καράτε και αντί για μπουκάλι με νερό κρατούσε πιστόλι χαχα). Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να κλαίει, να μας πηγάινουν στο διευθυντή και εκείνος να μου τραβάει το τσουλούφι. Μετά τα παιδιά με απειλούσαν και με "περιποιόντουσαν" στο φροντιστήριο των αγγλικών. Όλα αυτά γίνονταν, δημοτικό-γυμνάσιο. Όταν ξεκίνησα το λύκειο χάρηκα γιατί επιτέλους θα άλλαζα σχολείο και θα γνώριζα καινούρια παιδιά, είχα ενθουσιαστεί γιατί πίστευα ότι θα κάνω φλίες και παρέες. Αντιθέτως, μάλλον απέκτησα εχθρούς. Ήταν μία συγκεκριμένη κοπέλα η οποία ήθελε όσο τίποτα άλλο να με τσακίσει. Πάντα έψαχνε αφορμές για τσαμπουκά μαζί μου αλλά ποτέ δεν της έκανα την χάρη, με αποτέλεσμα αυτό να την εκνεύριζε ακόμα περισσότερο. Το μόνο που κατάφερε ήταν να με κάνει να τσακωθώ με μία καινούρια "φίλη" που είχα γνωρίσει. Ομολογώ ότι στην αρχή στεναχωρήθηκα που χάλασε η "φιλία" μας αλλά τελικά διαπίστωσα πως δεν άξιζε γιατί πάντα με εκμεταλλευόταν. Αυτή η "φίλη" και η συγκεκριμένη κοπέλα που μου έκανε τη ζωή δύσκολη στο λύκειο μένανε πάντα στη ίδια τάξη, όχι επειδή δεν διαβάζανε (όχι ότι διαβάζανε κιόλας) αλλά απο απουσίες, έκαναν κοπάνες για να βλέπουν το γκόμενο τους. Τις ώρες που είχαμε εργαστήριο πληροφορικής με έβαζαν πάντα να βλέπω τσόντες (ναι, κατέβαζαν τσόντες και οι καθηγητές το γνώριζαν, και ναι μας έβλεπαν όταν παρακολουθούσαμε). Ένιωθα ότι με βίαζαν καθημερινά και όλα τα παιδιά γελούσαν αγόρια-κορίτσια και κάποιες φορές οι καθηγητές το έβλεπαν αυτό και δεν έκαναν τίποτα. Την επόμενη μέρα που θα είχαμε πάλι πληροφορική προσευχόμουν να μην με βάλουν να ξαναδώ, είχα σιχαθεί τη ζωή μου. Μπορεί να με χλευάσατε αλλά εμένα τα πορνό αυτά μου άφησαν τραύματα (τώρα βέβαια τα έχω ξεπεράσει), ήμουν 15 χρονών και άβγαλτη. Μία επίσης άλλη ακράια περίπτωση ήταν όταν η συγκεκριμένη κοπέλα πήρε το τσαντάκι ενός συμμαθητη και το έβαλε μέσα στην τσάντα μου και καλά για πλάκα. Έρχεται το παιδί ψάχνοντας να βρει που είναι το τσαντάκι, και το βρίσκει μέσα στην τσάντα μου. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα τόση μεγάλη αδικία, τόσο χάλια γιατί με πέρασε για κλέφτρα. Δεν τόλμησα να του εξηγήσω γιατί ποτέ και κανείς δεν έπαιρνε το μέρος μου, κανείς δεν με υποστήριζε, κανείς δεν με πίστευε. Ευτυχώς ο συμμαθητής αυτός ήταν καλός και δεν προκάλεσε κανένα σκηνικό, τίποτα απολύτως και παραξενεύτηκα. Δεν είχα πει ποτέ στους δικούς μου τα ζόρια που τραβούσα, ντρεπόμουν. Μόνο η μεγαλέτερη αδερφή μου με κατάλαβε από τον τρόπο που αντιδρούσα και έτσι ξεκίνησε να με πιέζει για να καταλάβει τι πρόβλημα έχω, παρόλα αυτά εγώ συνέχιζα να αρνουμαι ότι κάτι τρέχει, μέχρι που κάποια στιμγή δεν άντεξα άλλο την πίεση και της τα είπα όλα. Ένιωσα ανακούφιση!Πλεόν σήμερα με τον συμμαθητή μου είμαστε συνάδελφοι στη δουλειά και έχω να πω τα καλύτερα λόγια για αυτόν, ακόμα και στο λύκειο αποδείχθηκε ότι ήταν ένα απο τα καλύτερα παιδιά.Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο, απλά ήθελα να μοιραστώ την εμπειρά μου μαζί σας. Ευχαριστώ όσες και όσοι διαβάσατε την εξομολόγηση μου! Να περνάτε όμορφα και ότιδίποτε κακό σας συμβαίνει να μιλάτε!ΥΓ: Εσείς έχετε πέσει θύμα bullying? Αν θέλετε μοιραστείτε κι εσείς την δική σας εμπειρία.