ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγαίνω με ένα παιδί εδώ και 3-4 εβδομάδες. Χαλαρά διότι φεύγει σε λίγο καιρό από το μέρος μας.Ναι μεν τον Θέλω πάρα πολύ κι δεν με ικανοποιεί το τι θα επέλθει αλλά κατα τα άλλα λόγω ακριβώς ότι μου αρέσει τόσο συμβιβάστηκα ίσως για πρώτη φορά με τα δεδομένα που έχουμε. Είμαστε 20 και 23 αντίστοιχα κι έχουμε προχωρήσει κιόλας.. όλα καλά τέλεια όταν είμαστε μαζί. Από τότε όμως που κατάλαβε ότι τον Θέλω πολύ νιώθω ότι με θεωρεί δεδομένη. Γενικά μου στέλνει κάθε μα κάθε μέρα ,μου ανοίγεται και είναι υπέρμετρα γλυκός... απίστευτο παιδί.. Αλλά η δικαιολογία τύπου είμαι πτώμα για να βρεθούμε είναι επανειλημμένη. Μου έχει εξηγήσει ότι λόγω πολλών αντικειμενικών υποχρεώσεων νιώθω ότι θέλει να μένει σπίτι απλά να κοιμάται. Εργάζεται κιόλας. Λέω εντάξει τι να πω μην γίνεσαι κακομαθημένη δεν έχετε και κάτι με μέλλον μπροστά σας για να κάνεις σκηνές. Αλλα από ένα σημείο κι μετά νιώθω ότι δεν είναι όπως στην αρχή αρχή που με πίεζε να βγούμε κι τέτοια. Λέει ότι με θέλει πολύ κι τα σχετικά αλλά εγώ στην πράξη βλέπω ότι με θεωρεί σίγουρη όποτε πλέον δεν καίγεται τόσο.. Δεν καταλαβαίνω ποιος άνδρας έχει την ευκαιρία να περάσει καλά με κάποια που θέλει και βαριέται..του έχω πει αν έχει να μου πει κάτι να μου το πει .. Λέει ότι αυτά τα σκέφτομαι μόνη μου κι ότι δεν τρέχει τίποτα παραπάνω πέρα του ότι όντως δεν έχει κουράγιο.