ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
3.9.2024 | 00:35

cringe

Πήγα διακοπές και πέρασα ωραια ιδίως στην θάλασσα την οποια λατρεύω. Ομως οπως ολοι ξερετε οταν πηγαίνει καποιος στο χωριο των γονιών του ερχεται αντιμέτωπος και με το κωλόσογο και τον καθε κατακαημένο που ετυχε να ειναι της ευρύτερης οικογένειας. Και κριντζάρεις.. Ετσι λοιπον κι εγω κριντζαρα με τον "αξιαγάπητο" θειο. Εκει λοιπον που καθομασταν και συζητουσαμε με τον αδερφο του πατερα μου και τη γυναικα του, οι οποιοι κουτσομπολεύανε τον γειτονα τους που κληρονομησε ως δευτερο ανίψι και με γλείψιμο (κατα τα λεγόμενά τους) την σπιταρόνα που βλεπει καθε μέρα ο θειος και ζηλεύει, λέω κι εγω το αυτονοητο "ετσι φτιάχνονται οι περιουσίες σε μια τοσο δυσκολη οικονομία" και συμφώνησε η γυναικα του. Το είπα εννοώντας οτι μόνο με την δουλειά στην Ελλαδα για να κάνεις περιουσία δεν αρκεί. Και αμεσως με ρωτάει στο άκυρο και με εξωφρενική αγένεια ο θειος της κακιάς ωρας: "Εσυ δηλαδη περιμένεις να κληρονομήσεις?? Δεν θα πάρεις τιποτα". Να σημειωσω σε αντιθεση με αυτον που δεν εχει στον ηλιο μοιρα και τα παιδιά του ειναι μπλεγμένα με το νόμο, οτι ο πατερας μου εχε περιουσια και δυο παιδιά που δεν δημιουργουν προβλήματα. Γιατί λοιπον λεει αυτος ο ακυρος που δεν του πεφτει και λογος οτι "δεν θα πάρω τιποτα" και με ρωτησε με ειρωνεια αν περιμενω να κληρονομησω τον πατερα μου?? Αυτο ηταν έμμεση προσωπική επιθεση την οποια μόνο οταν εφτασα σπιτι την κατάλαβα και λυπάμαι που δεν απάντησα εκεινη την στιγμή κατάλληλα. Ειπα μόνο ενα "Οσο περισσοτεροι ειναι οι συγγενεις τοσο λιγοτερα τα κομμάτια της πιτας. Εσεις τί πιστευετε οτι θα επρεπε να απαντήσω σε εναν τετοιο ανθρωπο ? Εννοειται δεν προκειται να ξαναπατησω σπιτι τους. Μονο για την γιαγιά μου πήγαινα ως τώρα.
2
 
 
 
 
σχόλια

Ειναι πολλα τα λεφτά..
Κομπλεξικός και ζηλιάρης. Δεν επιλέγουμε τους συγγενείς μας αλλά ευτυχώς έχουμε την επιλογή να μην συναναστρεφομαστε μαζί τους εάν δεν το επιθυμούμε.

Έχω ένα θείο με αρκετά μεγάλη περιουσία. Δεν είχαμε ποτέ τις πολλές επαφές, αλλά επειδή γερνούσε και είχε προβλήματα υγείας, είχα αποφασίσει να του συμπαραστέκομαι μιας και ζούσε μόνος του.
Τον πήρα τηλέφωνο μετά από καιρό να μιλήσω λίγο μαζί του, να του πω πως θέλω να τον επισκεφτώ, να τον δω από κοντά. Και ενώ δεν έχω δώσει ποτέ και σε κανέναν το ελάχιστο δικαίωμα, μου λέει πικρόχολα σχεδόν αμέσως : " Πώς και πήρες · έχεις ανάγκη να σου δώσω κάποια λεφτά ;"
Πάγωσα από αυτό, έκοψα κάθε επαφή και αυτή τη στιγμή δεν ξέρω ούτε αν ζει ακόμα...
Υπάρχουν φορές που οι θείοι φέρονται ειρωνικά και απαξιωτικά στα ανήψια τους. Αυτό οφείλεται στο ότι ανταγωνίζονται και ζηλεύουν τα αδέρφια τους, ακόμα και τους άνδρες/γυναίκες των αδερφών τους.
Νοιώθουν κόμπλεξ που (όπως στην περίπτωση του δικού σου θείου) δεν κατάφεραν να έχουν τη δική τους οικογένεια δίχως προβλήματα.
Πέρα από άλλες περιπτώσεις που έχω ακούσει, κατά ένα μέρος από προσωπική εμπειρία στα γράφω αυτά · επειδή και εγώ έχω αποξενωθεί και κόψει από τα σόγια γύρω μου λόγω της ίδιας ακριβώς αιτίας (σύμφωνα με το παράδειγμα που σου έδωσα πιο πάνω).
Σωστά του απάντησες. Εγώ θα του απαντούσα ακόμα χειρότερα · και καλά θα κάνεις να μην ξαναπατήσεις. Τί πάει να πει που είναι συγγενείς σου.
Και εγώ, όπως μου έχουν φερθεί κατά καιρούς, προτίμησα την απομόνωση και να ξεκόψω εντελώς μαζί τους παρά να τους υφίσταμαι.
Άσχετα που μετά στα πρήζουν του στυλ "πού είσαι και χάθηκες, ούτε ένα τηλέφωνο δεν παίρνεις να δεις αν ο θείος σου είναι καλά !".

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Scroll to top icon