ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν πιστεύω σε θαύματα και ευχές. Όμως για φέτος, για μια και μόνο φορά, ίσως την τελευταία, θα δοκιμάσω να επικαλεστώ το πνεύμα των Χριστουγέννων. Να προφέρω μια ευχή. Κι ας διαλυθεί στον αέρα, κάτω από τα αστέρια και τον ουρανό. Φέτος, θέλω για δώρο, να σε ξαναδώ. Να έρθεις να μου πεις τα κάλαντα, κι ας ξέρω πως ούτε πιστεύεις πια σε θεό, ή πως είσαι πια μεγάλη για τέτοια. Κάποτε μου έλεγες πως σου αρέσει να πηγαίνεις στην εκκλησία και θέλεις να βοηθάς τους φτωχούς, στενοχωριέσαι όταν τους βλέπεις. Ηθοποιεία, είμαι σίγουρος... Φτωχός όμως είμαι, εγώ. Μου πήρες ό,τι είχα επειδή άλλοι σε πρόσταξαν και τα έκανες χίλια κομμάτια.Κάποτε, μου είχες πει ένα Σάββατο, να πάμε στο Λούνα Παρκ παρέα. Και μετά για σάντουιτς. Έλα να βγούμε, να πάμε παρέα, θέλω να σου κρατάω το χέρι και να περπατάμε μαζί, όπως κάποτε... Μου λείπει, μου λείπεις κι ας ξέρω πως ήταν όλα στημμένα και ψέμματα. Μόνο αυτό... Δε θέλω χάδια και αγκαλιές, ή λάγνα βλέμματα, ερωτόλογα και προστυχόλογα, όπως κάποτε μέσα στη θάλασσα, ένα καλοκαίρι. Θέλω μόνο να βγούμε μαζί και να περάσουμε όμορφα, σαν φίλοι. Θέλω να διαβάσω μέσα στα μάτια σου χωρίς λόγια και την υπόλοιπη αλήθεια, ακόμη μου λείπουν κομμάτια από την ιστορία μας και ξέρω πως εσύ δεν θα πεις σε μένα τίποτα, ποτέ.Θέλω να σε δω με εκείνο το κόκκινο κραγιόν και εκείνο το ζευγάρι τα σκουλαρίκια. Θέλω να δω το χαμόγελό σου ξανά κι ας είναι ψεύτικο, ειρωνικό, απειλητικό. Θέλω να κλείσω τον κύκλο και να απελευθερωθώ. Ξέρω το "ξόρκι", αλλά χρειάζεται την παρουσία της αιτίας και την ολοκλήρωση της υπόσχεσης που δεν πραγματοποιήθηκε τότε. Με κατέστρεψες. Και με αιχμαλώτισες. Δέξου να βγεις μαζί μου, όπως ακριβώς άλλωστε εσύ η ίδια κάποτε μου έλεγες... Κι ας είναι μόνο μια έξοδος, ούτε καν ραντεβού. Κι ας παίξεις θέατρο, σε αυτό πάντα καλή ήσουν.Δε σου ζητώ τίποτε άλλο. Δεν σου κρατάω κακία για τίποτε. Έμαθα τα πάντα. Σε ποθώ αλλά δεν θα σε αγγίξω καν. Ήδη έκλεψα από τη ζωή με το ζόρι αυτά που άλλοι μου κλέψαν και μου καταστρέψαν, έστω και ως φθηνά υποκατάστατα χαμηλότερης αξίας. Αν το διαβάσεις ποτέ... Αν καταλάβεις ποιος είμαι... Αν θέλεις να διορθώσεις όλο εκείνο το κακό που έγινε και συμμετείχες και εσύ... Αν θέλεις να με λυτρώσεις από τις αλυσίδες που με έδεσες, τότε που μου έδωσες ένα μικρό κομμάτι από τον εαυτό σου και μέχρι σήμερα είμαι αιχμάλωτος εκεί, στο χωροχρόνο... Βρες λίγη καρδιά, υποδύσου ένα ακόμα ρολάκι και συνόδεψέ με έξω, μονάχα για μια μέρα, στις γιορτές... Μετά από αυτό σου υπόσχομαι να χρησιμοποιήσω όλη μου τη δύναμη για να σε ξεχάσω και να μην αρθρώσω άλλη λέξη ποτέ και πουθενά, για σένα, ή για αυτό που θέλησα να πιστέψω πως είχαμε, ενώ ήταν απλά μια παγίδα. Ξέρεις που θα με βρεις. Και θα φοράμε κι οι δυο μαύρα.