ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω ζήσει την ενδοοικογενειακή βία και την έχω καταπνίξει μέσα μου χωρίς να δίνω την παραμικρή υποψία οτι έχω βασανιστεί στη ζωή μου. Έχω δει τον πατέρα μου να χτυπάει τη μητέρα μου σε ηλικία 11 ετών ίσως λίγο μεγαλύτερη ίσως λίγο μικρότερη.. Και όμως παρα τα χρονια που πέρασαν στα 18 μου ακομη με στοιχειώνουν όσα έζησα και αμφιβάλλω αν θα τα ξεπεράσω ποτε.. Εχω γίνει μια χαρά κοπελαρα αλλα έχω φάει αρκετές αναστροφές και γω επειδή ήμουν πνεύμα αντιλογίας και εξεφραζα τη γνώμη μου ακομη κι αν αυτη δεν άρεσε στον πατέρα μου.Ξερω τι νομίζετε.. Οτι έχω μπαμπά σατράπη, κάποιον αδίστακτο τύραννο που "τιμωρεί" οποιονδήποτε ανυπάκουο.. Κι ομως δεν ειναι έτσι.. Με αγαπάει το ξερω και το ξύλο ειναι η μέθοδος που του δίδαξαν απο τα παιδικά του χρονια ως μέσο σωφρονισμού.. Όταν εργάζεσαι 15 στο στρατό μακριά απο όλους χάνεις λίγο την ανθρωπιά σου και γίνεσαι εσωστρεφής, εξ ου έγινε και ο μπαμπάς μου έτσι. Αλλα μακαρι να μπορούσα να τον μισήσω και να να του προκαλέσω τον ίδιο πόνο.. Μακαρι..Μακαρι επίσης να μπορούσα να ξεχάσω όσα με στοιχειώνουν και να μη νιώθω την καρδιά μου να σφίγγεται και τον παλμό μου να επιταχύνει κάθε φορά που ακούω για βία σε όποια μορφή κι αν αυτη ανάγεται.Δεν μπόρεσα να σε καταλάβω ποτε μπαμπά, δεν μπόρεσα ποτε να σε μισησω και ούτε θα μπορέσω και ελπίζω κάποια στιγμή να καταλάβεις πως με έκανες να νιώσω. Η μαμά ειναι δυνατή και έχει ξεχάσει και έχει μείνει μαζι σου για χάρη μου. Αλλα να ξερεις ότι εγώ δε θα ειμαι για παντα εδω και κάποια στιγμή δε θα ειμαι εκει όταν θα με εχεις αναγκη. Ούτε εγω ούτε η μαμά ακομη κι αν εχεις αλλάξει χαρακτήρα (μέχρι τοτε).