17.9.2020 | 15:54
Δάκρυα μετά από χρόνια
Χτες ήταν άλλη μια ολομόναχη μέρα μου.Η μόνη μου επικοινωνία ήταν με μια κυρία μεγάλης ηλικίας γύρω στα 65 που με ρώτησε αν ήταν το Α2 το λεωφορείο στο οποίο βρισκόμουν μέσα για να μπει κι αυτή. Στην αφετηρία που ήμουν δηλαδή.Το βράδυ κατέληξα στο άλσος νέας σμύρνης , που είναι σχετικά κοντά στο σπίτι μου, είκοσι με είκοσι πέντε λεπτά με τα πόδια, περπάτημα.Πηγαίνω κάποιες φορές στο άλσος, με την καλή μου τσαντούλα στην πλάτη που έχει μέσα κάποια από τα αγαπημένα μου βιβλία που κουβαλάω πάντα μαζί μου, δύο τεύχη του αγαπημένου περιοδικού σινεματέκ κι ενίοτε το τελευταίο κάθε φορά τεύχος του ποιητικού περιοδικού τεφλόν.Είχε συναυλία μέσα στο θεατράκι του άλσους καθώς όσοι ξέρετε πραγματοποιούνται εκεί οι ετήσιες ιωνικές γιορτές με θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες.Δεν πήγα για τη συναυλία, ούτε ήξερα καν τι θα έχει, κάθισα σε ένα παγκάκι εκεί στο άλσος και η μουσική ακουγόταν δυνατά σε όλο το άλσος όπου υπήρχαν κι άλλοι φυσικά άνθρωποι που πηγαίνουν για να αθληθούν ή οικογένειες για να παίξουν με τα παιδιά τους.Κατάλαβα τελικά από τα τραγούδια που παίζονταν ότι ήταν συναυλία αφιερωμένη στο Γιάννη Σπανό, που δεν είναι από τους αγαπημένους μου, παρόλο που εκτιμώ το ταλέντο του κι είναι απώλεια για τη μουσική και λυπήθηκα όταν έμαθα ότι δυστυχώς απεβίωσε.Είχα χρόνια να ακούσω τρία τραγούδια του τα οποία μου φέρνουν δάκρυα στα μάτια όποτε τα ακούω.Το ''φίλε'', το '''σαν πέσει η νύχτα'' και το ''σπασμένο καράβι''.Ενώ δεν κλαίω ποτέ δημόσια, ενώ εδώ και δυο-τρία χρόνια έχουν πετρώσει τα δάκρυα στα μάτια μου κι ακόμα κι όταν συγκινούμαι δεν μπορώ να βγάλω δάκρυα, χθες έτσι όπως έφερνε ο φθινοπωρινός αέρας στ' αυτιά μου τις φωνές των ερμηνευριών και θυμήθηκα ξανά αυτά τα τρία τραγούδια μετά από αρκετά χρόνια που είχα να τα ακούσω, πραγματικά έσκυψα το κεφάλι κι άρχισα να κλαίω βουβά.Αυτό που λέει το ''φίλε'' εννοούν κάποιοι άνθρωποι που είναι μόνοι στη ζωή και ψάχνουν έναν άνθρωπο να μοιραστούν κάτι και περνούν τα χρόνια και μένουν ολομόναχοι.Και το ''σαν πέσει η νύχτα''.Αλλά πού να καταλάβουν οι χορτασμένοι και βολεμένοι.Τραγούδια που έχουν μείνει φυσικά με τη θαυμάσια φωνή της Τάνιας Τσανακλίδου αλλά στη χθεσινή συναυλία τα ερμήνευσαν κάποιες νεότερες τραγουδίστριες που δεν τις ξέρω.Κι ακούγοντας και το ''σπασμένο καράβι'' κατέληξα ότι θα ήθελα να είναι το τραγούδι που θα συνοδεύσει το φευγιό μου απ' αυτή τη ζωή στα γεράματά μου. Αν ζήσω μέχρι τα γεράματα.
0