30.12.2014 | 16:32
δε μαρεσουν οι βρισιες
ποσο μπορει να σε φθειρει ψυχικα και ψυχολογικα η ιδια σου η οικογενεια. πως μπορουν να σε κανουν σαν τα μουτρα τους και μετα να σε επιπληττουν για τις συμπεριφορες που οι ιδιοι σου εχουν ασυνειδητα περασει απο παιδι. μπαμπα εσυ με εκανες ετσι... ζουμε μονο μια παιδικη ηλικια και ειναι η πιο κρισιμη και καθοριστικη για αυτο που θα γινουμε μεγαλωνοντας. μην βριζετε, μη δερνετε,μην τσακωνεστε μπροστα στα παιδια σας. μην τους απαγορευετε χωρις να τους εξηγησετε την αιτια. θα το κουβαλανε σε ολη τους τη ζωη. θυμαμαι απο παιδι οτι ο μπαμπας μου βριζει υπερβολικα και βαρια με τον παραμικρο λογο (πχ χαλασμενη λαμπα!).. τωρα μεγαλωσα και οποτε γυρναω σπιτι για γιορτες συνειδητοποιω ποσο ευαισθητα εγιναν τα αυτια μου, ποσο ποναει η ψυχη μου στο παραμικρο υψωμα της φωνης και στην παραμικρη βρισια. μπορει να μην προηγειται καυγας, μπορει να μη συμβει κατι συγκεκριμενο. εχω κακο παιδικο βιωμα και δεν μπορω να ακουω ασχημα πραγματα απο τους γονεις μου ουτε σε φαση απλης συζητησης και αυτο οφειλουν να το σεβαστουν. το εξηγω, το ξαναεξηγω, λεω οτι με πειραζει, οτι δε μπορω να ακουω να εκφραζονται ετσι ασχημα και καταληγω να φωναζω κι εγω οπως αυτοι(!) μηπως και τους δωσω να καταλαβουν. και μετα απορουν γιατι φωναζω κ η μονη εννοια ειναι να μη μας ακουσουν οι γειτονες!!!οι ιδιοι ανθρωποι που κανουν το σταυρο τους ταυτοχρονα βριζουν και την παναγια! τι να πω..